Ενοχλήθηκε η ηγεσία του “Europalso”, του συνδικαλιστικού φορέα των ιδιοκτητών κέντρων ξένων γλωσσών, από την καταγγελία που μέλη της ΕΝωτικής ΠΡΩτοβουλίας του συλλόγου μας μοίραζαν έξω από πολυτελές ξενοδοχείο της Αθήνας όπου διενεργείτο συνέδριό της, την Κυριακή που μας πέρασε(28/8).
Δύσκολοι οι καιροί μάς διαμήνυσαν, μαξιμαλιστικοί οι στόχοι του «Βύρωνα», του συλλόγου μας (των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση ν। Αττικής) για τις συλλογικές συμβάσεις। Δεν μας εξήγησαν όμως γιατί με το ψευδοσωματείο που έστησαν υπογράφουν συμβάσεις κάτω και από αυτή της Ομοσπονδίας (ΟΙΕΛΕ) που ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Δεν μας εξήγησαν πώς θα βελτιωθεί η ποιότητα της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης (που ολοένα και περισσότερο υποβαθμίζεται από το δημόσιο σχολείο) όταν τα προσόντα μεταπτυχιακών απαξιώνονται στη σύμβαση που υπέγραψαν ενώ η εμπειρία με την επιμήκυνση του υπολογισμού προϋπηρεσίας ακυρώνεται; Όταν εξωθείται ο εκπαιδευτικός στην πενία και στην αναξιοπρέπεια με άρση της στοιχειώδους προστασίας της μητρότητας και την κατάργηση πληρωμών την κατάργηση πληρωμών για την περίοδο εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και άλλων αργιών; Όταν προβαίνουν στην περαιτέρω συρρίκνωση του ωρομισθίου στο 60-70% έναντι των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και Διαιτητικών Αποφάσεων που από δεκαετίες υπογράφονται και ρυθμίζουν τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων
στα ιδιωτικά Κέντρα Καθηγητών Ξένων Γλωσσών όλης της χώρας;
Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η απαίτησή τους για συρρίκνωση των μισθών μας, στο γενικό κλίμα καταβαράθρωσης των απολαβών όλων των εργαζομένων, αναζωπυρώνει την ύφεση. Ζητούν από τους γονείς να είναι συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι ίδιοι όμως συνθλίβουν το εισόδημα άλλων γονέων και οδηγούν σε αδιέξοδο την παροχή
ποιοτικής εκπαίδευσης.
Σε εποχή μνημονίου επισείουν τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της τρομοκράτησης της συνδικαλιστικής δράσης, της απαξίωσης του ρόλου του εκπαιδευτικού που τον κατεβάζουν στο ύψος του εμπορεύματος που θα κοστίσει λιγότερο.Για το σκοπό αυτό δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε είδους μέσο όπως τη σύσταση εργοδοτικού σωματείου που να είναι του χεριού τους.
Αυτή η πραγματικότητα δεν μας ικανοποιεί αντίθετα μας κάνει να αγανακτούμε.
Η αγανάκτηση δεν μας αρκεί, μας κάνει να αναθεωρήσουμε την μέχρι τώρα πορεία.
Να δυναμώσουμε την οργανωμένη δράση.
Να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Μας κάνει να σκεφτούμε το ποιος παρέχει ξενόγλωσση εκπαίδευση,
ποιος ο ρόλος του φροντιστηρίου και ποιος του δημόσιου σχολείου,
πώς η παραγωγή γνώσης θα αποτελεί θέμα της κοινωνίας για μια οργάνωσή της, δίκαιη αξιοκρατική, δημιουργική που να ωθεί στην πρόοδο.
ΝΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου