Χρήσιμα

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ



Ως γνωστόν, στις 27 Ιουλίου 2016 κατατέθηκε στη Βουλή σχέδιο νόμου με τίτλο «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις», του οποίου το άρθρο 28 ρυθμίζει θέματα όρων εργασίας εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία, και συγκεκριμένα η διάρκεια των συμβάσεων εργασίας και οι απολύσεις, ενώ τα άρθρα 30 και 36 αφορούν θέματα των Κέντρων Ξένων Γλωσσών (ΚΞΓ) και Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης (ΦΜΕ), κάποια από τα οποία είχαν προϋπάρξει στα σχέδια του νόμου για την έρευνα και του «πολυνομοσχεδίου Μπαλτά». Και στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις, η Ενωτική Πρωτοβουλία είχε καταθέσει ολοκληρωμένα (εδώ και εδώ) την άποψή της προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Υπουργείο Παιδείας, ΟΙΕΛΕ, ΣΕΦΚ, «Βύρωνας») με ξεκάθαρο γνώμονα την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων και την προστασία των μαθητών. Παρακάτω θα αναλύσουμε την άποψη μας για αυτές τις ρυθμίσεις, ξεκινώντας από το άρθρο 30 για τα ΚΞΓ και ΦΜΕ.

  • Η παράγραφος 1 του άρθρου 30, σύμφωνα με το οποίο οι εργοδότες υποχρεώνονται να αποστέλλουν αναλυτικά τα εβδομαδιαία προγράμματα διδασκαλίας και τις συμβάσεις εργασίας στις διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αυτές με τη σειρά τους στο ΙΚΑ και τα Σώματα Επιθεώρησης Εργασίας, βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση, καθώς μπορεί να αποτελέσει μέτρο αντιμετώπισης της μαύρης/ανασφάλιστης εργασίας-εισφοροδιαφυγής που βασιλεύει στον κλάδο της άτυπης ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το άρθρο επιδέχεται βελτίωση, καθώς θεωρούμε ότι πρέπει να προβλέπεται και η απευθείας κατάθεση των προγραμμάτων στο Σύστημα Εργάνη, ώστε να υπάρχει αυτόματη διασταύρωση στοιχείων, και άρα ισχυρότερης πρόληψης φαινομένων μαύρης εργασίας.
  • Σε θετική κατεύθυνση βρίσκεται και η παράγραφος 2, σύμφωνα με το οποίο κατά τις ημέρες διακοπών και αργιών, οι καθηγητές δικαιούνται τις αντίστοιχες αποδοχές, χωρίς να εξαναγκάζονται σε εργασία, με την πρόβλεψη προσαυξημένων αποδοχών σε περίπτωση που εργαστούν Κυριακές ή σε ημέρες διακοπών. Υπενθυμίζουμε την πάγια θέση μας ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία μείωση των ημερών αργιών από αυτές που ορίζονται από την Υπουργική Απόφαση Δ5/5500/83 του Υπ. Εθν. Παιδείας  (ΦΕΚ 652, τ.Β της 16-11-1983), οι οποίες παρά τα ψέματα των εργοδοτών συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι και σήμερα.

  • Στις αργίες αναφέρεται και η παράγραφος 3 του άρθρου 36, σύμφωνα με την οποία «Με υπουργική απόφαση καθορίζονται οι ημέρες διακοπών και αργιών όλων των δομών, ιδιωτικών και δημοσίων, της μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης».

  •  Έχουμε εκφράσει και παλιότερα την αντίθεσή μας με την παράγραφο 3 του άρθρου 30, η οποία καθορίζει το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδακτικής απασχόλησης στα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών στις 21 διδακτικές ώρες. Η συμπλήρωση πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου αντιστοιχεί σε είκοσι πέντε (25) ένσημα μηνιαίως, ανεξαρτήτως της κατανομής των διδακτικών ωρών μέσα στην εβδομάδα. Πιο συγκεκριμένα, συμφωνούμε απόλυτα με τη λογική της θέσπισης πλήρους ωραρίου εργασίας για τους εργαζόμενους. Διαφωνούμε με τον καθορισμό των 21 ωρών για τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών, και διεκδικούμε το ρεαλιστικό πλήρες ωράριο των 18 ωρών, το οποίο ήταν κεκτημένο του κλάδου μέσα από τις γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, και το οποίο ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα των ωρών απασχόλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΚΞΓ. Σε αντίθετη περίπτωση, η θέσπιση των 21 ωρών θεωρούμε ότι θα συμβάλλει στην αύξηση της ανεργίας και υποαπασχόλησης στον κλάδο.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να τονίσουμε ότι παρά τις σε σημαντικό βαθμό θετικές ρυθμίσεις, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς τη στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών του τμήματος ιδιωτικής εκπαίδευσης και των δ/νσεων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε να υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος των χώρων εργασίας και των συμβάσεων για την προστασία των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, απαιτείται η  κατάργηση των γενικευμένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου στον κλάδο και η αντικατάστασή τους με αορίστου, με την υπαγωγή όλων των δομών της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην αυστηρή εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας.

Ασφαλώς χωρίς την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους και τη συλλογική αντίσταση, η θέσπιση της τροπολογίας δεν θα βάλει από μόνη της τέλος στην εργοδοτική ασυδοσία στα ΚΞΓ, η οποία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με την υπογραφή δουλοκτητικών συμβάσεων εργασίας μεταξύ Europalso και εργοδοτικού σωματείου, που έχουν προκαλέσει επιβάλει την κατάργηση του εβδομαδιαίου προγράμματος εργασίας, των αργιών, καθαρό ωρομίσθιο-χαρτζιλίκι 2,98 με 4,20 ευρώ, και συνολική μείωση αποδοχών έως 90% έναντι της Διαιτητικής Απόφασης 5/2011 και έως 60% έναντι του κατώτερου υποτιμημένου βασικού μεικτού μισθού των 586 ευρώ της ΕΓΣΣΕ. Όλοι οι συνάδελφοι πρέπει μέσα στους χώρους δουλειάς να μην επιτρέψουμε καμία παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας της εργασίας μας και των μαθητών μας. Να μην τολμήσει το «κίτρινο» σωματείο να συνάψει ξανά συλλογική σύμβαση-ντροπή για τα ΚΞΓ. Να αποκαλυφθεί και να τιμωρηθεί παντού η μαύρη εργασία.

Όσον αφορά το άρθρο 28 που αφορά τα ιδιωτικά σχολεία, θεωρούμε ασφαλώς θετική την κατάργηση της διάταξης για την ιδιωτική εκπαίδευση του μνημονιακού νόμου 4254/2014 (νόμος Αρβανιτόπουλου), ο οποίος επέβαλλε την υπαγωγή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Εργασίας και συνεπώς την απελευθέρωση των απολύσεων. Σύμφωνα με το άρθρο 28 του προτεινόμενου σχεδίου νόμου οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί «συνάπτουν σύμβαση ορισμένου χρόνου, η οποία αρχίζει την ημέρα παροχής των υπηρεσιών από τον εκπαιδευτικό και λήγει την 31η Αυγούστου του δεύτερου έτους από την πρόσληψή του. Κατά τη λήξη της διετίας ο ιδιοκτήτης μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση. Μετά την πάροδο της διετίας και εφόσον η σύμβαση δεν καταγγελθεί κατά τα ανωτέρω, μετατρέπεται αυτοδικαίως σε σύμβαση αορίστου χρόνου».

Ενώ λοιπόν, μετά τα δύο χρόνια η σύμβαση μετατρέπεται σε αορίστου αν δεν καταγγελθεί, στα δύο χρόνια δίνεται το ελεύθερο στον εργοδότη να απολύσει τον εργαζόμενο. Άραγε, ποιοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα απολυθούν στα δύο χρόνια;

Παρακάτω αναφέρονται αναλυτικά οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι εργαζόμενοι που πλέον δουλεύουν με σύμβαση αορίστου χρόνου μπορούν να απολυθούν. Μεταξύ των άλλων, η πρώτη είναι η εξής: «Εάν ο εργοδότης επικαλείται και αποδεικνύει επαρκώς αιτιολογημένη διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος στο σχολείο λόγω αδυναμίας συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού», ενώ γίνεται λόγος και σε «ανεπάρκεια ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους».

Θεωρούμε ότι μία τέτοια διατύπωση που αναφέρεται σε «διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος» και «αδυναμία συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού» ξεκάθαρα δίνει την ευκαιρία στους σχολάρχες κινήσουν διαδικασίες απόλυσης όποιου συναδέλφου εκπαιδευτικού κρατά αγωνιστική στάση μέσα στο ιδιωτικό σχολείο και συμμετέχει στις απεργίες, βαφτίζοντας την «διατάραξη του σχολικού κλίματος». Ακόμα και εκπαιδευτικές δραστηριότητες οι οποίες μπορεί να μην είναι αρεστές στους σχολάρχες είναι δυνατόν να μασκαρευτούν ως «ανεπάρκεια εκτέλεσης καθήκοντος». Ακόμη και αν, όπως προβλέπεται, η νομιμότητα ή καταχρηστικότητα των απολύσεων θα ελέγχεται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αυτό δεν εγγυάται την ακύρωση της απόλυσης.

Θεωρούμε εξίσου προβληματικές τις πανηγυρικές διακηρύξεις της ΟΙΕΛΕ, οι οποίες επαίρονται για το ότι με το νομοσχέδιο «μπαίνει τέλος στο όνειδος των αναιτιολόγητων απολύσεων». Δηλαδή για την ΟΙΕΛΕ οι δικαιολογημένες απολύσεις με βάση τις παραπάνω περιπτώσεις είναι θεμιτές και δεν αποτελούν εξίσου όνειδος;

Σε κάθε περίπτωση, ως εργατική συλλογικότητα δεν θα θεωρήσουμε ποτέ καμία απόλυση αιτιολογημένη, δίκαια και θεμιτή, καθώς γνωρίζουμε ότι ως επί το πλείστον οι απολύσεις (και ειδικά αυτές που θα γίνονται στην πρώτη διετία) γίνονται με βάση το επιχειρηματικό συμφέρον των αφεντικών, ανεξαρτήτως αν μεταμφιέζονται με το μανδύα της «εκπαιδευτικής επάρκειας», της «κατάργησης τμημάτων» ή άλλων «αντικειμενικών» κριτηρίων.

Αντιθέτως, διεκδικούμε να υπάρξουν διατάξεις που θα βελτιώνουν ακόμη περισσότερο τους όρους εργασίας όσων δουλεύουν στην ιδιωτική εκπαίδευση, θα τιμωρούν κάθε προσπάθεια καταπάτησης του δικαιώματος στον ελεύθερο συνδικαλισμό, θα προλαμβάνουν την υπερκερδοφόρα στις πλάτες μαθητών και οικογενειών βιομηχανία χορήγηση πιστοποιητικών γλωσσομάθειας, και θα προστατεύουν το εκπαιδευτικό έργο.

Το νομοσχέδιο θα εισαχθεί προς συζήτηση στη Βουλή την Τρίτη 30 Αυγούστου και αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση στις 31.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Κάλεσμα του ΣΕΦΚ: Πέμπτη 1/9, Ευελπίδων


Αναδημοσιεύουμε κάλεσμα του ΣΕΦΚ για συγκέντρωση αλληλεγγύης στην απολυμένη συνάδελφο Ανδριανή Σμαρνάκη την Πέμπτη 1 Σεπτέμβρη. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να δώσουν το παρών.

Ο ΣΕΦΚ καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης και αντίστασης, την Πέμπτη 1 του Σεπτέμβρη, στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων.

Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη της απολυμένης συναδέλφου 
από το φροντιστήριο «Πρίσμα» συνεχίζεται.

Την Πέμπτη 1 του Σεπτέμβρη πρόκειται να συνδικαστούν οι αιτήσεις του ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου «Πρίσμα», Β. Γκούμα, για «λήψη ασφαλιστικών μέτρων περί αναστολής εκτελέσεως» της απόφασης της αγωγής της απολυμένης συναδέλφου και προέδρου του ΣΕΦΚ, Ανδριανής Σμαρνάκη.

Η δικαστική απόφαση, η οποία είναι προσωρινά εκτελεστή (μέσα σε 3 ημέρες από την επίδοσή της), δικαιώνει απολύτως τη συνάδελφο αφού: α) αναγνωρίζει την ακυρότητα τής, από 9/5/2014, καταγγελίας τής σύμβασης εργασίας της, β) υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου «Πρίσμα» να την επαναπροσλάβει με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, αφού αναγνωρίζει πως η συνάδελφος κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, γ) απειλεί τον εργοδότη με χρηματική ποινή ύψους 100 ευρώ για κάθε ημέρα άρνησής του να συμμορφωθεί προς την απόφαση και δ) υποχρεώνει τον εργοδότη να καταβάλει στη συνάδελφο το ποσό των 2.977,44 ευρώ, με τους νόμιμους τόκους, το οποίο αφορά μισθούς υπερημερίας, καθώς και αποκατάσταση ηθικής βλάβης. Επίσης, δέχεται την πρόσθετη παρέμβαση του ΣΕΦΚ και επιβάλει σε βάρος του Β. Γκούμα τη δικαστική δαπάνη όχι μόνο της συναδέλφου (250 ευρώ), αλλά και του σωματείου (140 ευρώ). 

Θυμίζουμε ότι στις 22 του Ιούνη ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου «Πρίσμα», Βασίλειος Γκούμας, κατέβαλε το ποσό των 3.264,91 ευρώ στη συνάδελφο. Ο εργοδότης υποχρεώθηκε να καταβάλει το παραπάνω ποσό, αφού απορρίφθηκε με δικαστική απόφαση (17/06/2016) η αίτησή του για «λήψη ασφαλιστικών μέτρων περί αναστολής εκτελέσεως» της απόφασης της αγωγής της απολυμένης συναδέλφου και στη συνέχεια υπέβαλε νέα αίτηση για «λήψη ασφαλιστικών μέτρων περί αναστολής εκτελέσεως»η προσωρινή διαταγή της οποίας επίσης απορρίφθηκε με δικαστική απόφαση (4/07/2016).

Η πρώτη αίτηση είχε υποβληθεί δύο ημέρες μετά την οριστική επίδοση στον Β. Γκούμα της απόφασης 147/2016 (14/01/2016) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σχετικά με την αγωγή που είχε καταθέσει η απολυμένη συνάδελφος και πρόεδρος του ΣΕΦΚ, Ανδριανή Σμαρνάκη, κατά του ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου «Πρίσμα» Βασιλείου Γκούμα, με αίτημα την επαναπρόσληψή της. Η συνάδελφος, η οποία εργαζόταν στο συγκεκριμένο φροντιστήριο για 24 συνεχή έτη, είχε απολυθεί, επειδή προσέφυγε με το σωματείο μας στην Επιθεώρηση Εργασίας, προκειμένου να της καταβληθούν οφειλόμενα δεδουλευμένα περίπου 2 ετών.

Ο Β. Γκούμας αρνείται να εφαρμόσει τη σημαντικότερη επιταγή της δικαστικής απόφασης, δηλαδή την επαναπρόσληψη της συναδέλφου, και ζητά την «ανακοπή της εκτελέσεως» της απόφασης (η εκδίκαση της οποίας έχει οριστεί στις 4/10/2016) έως την έκδοση της απόφασης της έφεσης που ο ίδιος έχει ασκήσει.

Επιπλέον, θυμίζουμε ότι στις 7 του Οκτώβρη 2014, είχε απορριφθεί η απαίτηση του εργοδότη να εκδοθεί προσωρινή διαταγή για την απαγόρευση έξω από το φροντιστήριο «Πρίσμα» των συγκεντρώσεων του ΣΕΦΚ, ενώ η κύρια υπόθεση εκδικάστηκε στις 5 του Νοέμβρη 2014 χωρίς να εκδοθεί απόφαση για 17 μήνες. Στις 3 του Ιούνη 2016 με δικαστική απόφαση ματαιώθηκε η εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που είχε υποβάλει ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου «Πρίσμα», Βασίλειος Γκούμας, επειδή ο ίδιος δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο για να υποστηρίξει τη θέση του, ενώ κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχε χρησιμοποιήσει  καταχρηστικά κάθε μέσο (κινητοποίηση του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους, μηνύσεις κ.ά.) με σκοπό να ποινικοποιήσει τις δράσεις του ΣΕΦΚ. Συγκεκριμένα με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων απαιτούσε «να απαγορευθεί στο σωματείο και στους καθ' ων (της απολυμένης συναδέλφου και νυν προέδρου του ΣΕΦΚ, Ανδριανής Σμαρνάκη, του πρώην προέδρου και νυν μέλους του ΔΣ του ΣΕΦΚ, Κλέαρχου Σμυρναίου και του μέλους του ΔΣ του ΣΕΦΚ και εκπροσώπου του σωματείου στο ΔΣ της ΟΙΕΛΕ, Διονύση Αμπάτη), η πραγματοποίηση συγκεντρώσεων έμπροσθεν του φροντιστηρίου και σε ακτίνα περιμετρικά μικρότερη των 200 μέτρων με απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ και προσωπική κράτηση 1 μηνός σε κάθε φυσικό πρόσωπο των καθ' ων για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης.».
 

Η υπόθεση αυτή, δεν αποτελεί, μια ακόμη απόλυση ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες των 4 τελευταίων χρόνων.

Αναδεικνύει με τον πιο αυταρχικό τρόπο την επιδίωξη της εργοδοτικής ένωσης, μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, να προχωρήσουν σε υποτίμηση της εργατικής δύναμης, σε προσλήψεις εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, με εικονικά ένσημα, με τζάμπα για τους εργοδότες εργασία, μέσω των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με voucher. Προϋπόθεση για να διαμορφωθεί η συνθήκη αυτή είναι να βρεθούν εκτός χώρων εργασίας όσες/οι υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους, πιστεύουν στην αξία του συλλογικού αγώνα και της αλληλεγγύης, παλεύουν μαζί με το σωματείο, υλοποιώντας τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων.

Αναδεικνύει το ρόλο του κατασταλτικού μηχανισμού, την ευκολία με την οποία εκδίδονται εισαγγελικές παραγγελίες προς τα αστυνομικά τμήματα για την τρομοκράτηση εργαζομένων είτε με την παρουσία ισχυρών δυνάμεων καταστολής στις εργατικές συγκεντρώσεις έξω από τις επιχειρήσεις των αφεντικών είτε με την «πρόσκληση» στο Α.Τ. της απολυμένης συναδέλφου «δι' υπόθεσίν της» είτε με κατασταλτικές δυνάμεις «δέλτα», οι οποίες περικύκλωσαν τα γραφεία του σωματείου μας και άλλων ακηδεμόνευτων πρωτοβάθμιων σωματείων και στη συνέχεια βρίσκονταν έξω από το φροντιστήριο, όπου έγινε η κινητοποίηση, στις 11 του Οκτώβρη 2014, παρά την απόρριψη της απαίτησης του εργοδότη να εκδοθεί προσωρινή διαταγή απαγόρευσης των συγκεντρώσεων σε ακτίνα 200 μέτρων από το φροντιστήριο, καθώς ο εργοδότης δεν προσήλθε στο δικαστήριο.

Αναδεικνύει την ευκολία με την οποία εργοδότες είτε με εισαγγελικές παραγγελίες είτε με μηνύσεις είτε με ασφαλιστικά μέτρα χαρακτηρίζουν παράνομες εργατικές συγκεντρώσεις, λένε ψέματα και μόνο ψέματα, και απαιτούν, με αστυνομική εισαγγελική δικαστική βούλα, να θέσουν εκτός νόμου τον εργατικό αγώνα, μετατρέποντας τους χώρους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα σε χώρους δουλοπαροικίας, όπου το αφεντικό πληρώνει και απολύει όποτε γουστάρει γιατί αλλιώς. υπάρχει και ο νόμος!

Αναδεικνύει τον εργασιακό μεσαίωνα των φροντιστηρίων, που οι εργοδότες των φροντιστηρίων έχουν επιβάλει εδώ και δεκαετίες: συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνουεργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα. Όταν ο εργαζόμενος διεκδικεί, συμμετέχει στο σωματείο δεν. απολύεται, απλώς δεν. ανανεώνεται η σύμβασή του, σύμφωνα με το. νόμο. Έτσι ο εργοδότης του φροντιστηρίου «Πρίσμα» απέλυσε τη συνάδελφο Ανδριανή Σμαρνάκη (9/5/2014), η οποία κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της επιχείρησης 24 χρόνια, καθώς αυτή και μόνο αυτή δίδασκε το αντικείμενο της πολιτικής οικονομίας, γιατί διεκδίκησε στην Επιθεώρηση Εργασίας ανατολικού τομέα (1/4/2014) και επέβαλε να της καταβάλει 5.700 ευρώ, δεδουλευμένα 2 χρόνων (με μηνιαίο μισθό 270 ευρώ καθαρά), αλλά και γιατί, όπως δήλωσε ο ίδιος στην Επιθεώρηση Εργασίας, δεν αρκέστηκε να προσφύγει στην Επιθεώρηση, πήγε και στο σωματείο της, τον ΣΕΦΚ.

Αναδεικνύει την εργοδοτική ασυδοσία, καθώς ο εργοδότης αρνήθηκε να εφαρμόσει εκτός από την απόφαση της Επιθεώρησης Εργασίας και την απόφαση της Διεύθυνσης Αμοιβής Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας, η οποία στις 13/10/2014, τον κάλεσε: «εντός 8 ημερών να απαντήσει εγγράφως σχετικά με τους πιθανούς τρόπους επίλυσης της διαφοράς, ώστε να επαναπροσληφθεί η εργαζόμενη». Αντίθετα, δήλωσε ότι οι ώρες εργασίας του καθηγητή που έχει προσληφθεί στη θέση της συναδέλφου ήταν 5 ώρες τη βδομάδα, δηλαδή μισθός 200 ευρώ, αλλά ήταν αποφασισμένος να μην την επαναπροσλάβει. Για μισθό 200 ευρώ, όσο τα μισά δίδακτρα 1 μαθητή του φροντιστηρίου, απολύει, υποβάλει μηνύσεις, απαιτεί να απαγορευθούν συγκεντρώσεις στο κέντρο της πόλης.

Αναδεικνύει τον μηχανισμό αλλοτρίωσης του καθηγητή στα φροντιστήρια που για χρόνια «κοινωνικοποιήθηκε» από τα αφεντικά με την κουλτούρα του «περαστικού»: υποτιμημένη εργασιακή δύναμη, αλλά το αφεντικό «είναι ξηγημένο και δίνει "ιδιαιτεράκια".». Έτσι ο εργοδότης του φροντιστηρίου «Πρίσμα», μετά από 24 χρόνια συνεχούς εργασίας, απέλυσε τη συνάδελφο Ανδριανή Σμαρνάκη, γιατί εκτός της διεκδίκησης να της καταβληθούν τα δεδουλευμένα, όπως δήλωσε ο ίδιος στην Επιθεώρηση Εργασίας, η συνάδελφος αρνήθηκε και να δουλέψει σε συνθήκη μαύρης εργασίας στο σπίτι μαθητή, ικανοποιώντας την απαίτησή του...


Καλούμε σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς, εργαζομένους και εργαζόμενες, ανέργους και άνεργες, μαθήτριες/τές, φοιτήτριες/ές στη συγκέντρωση ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, τις εκδικητικές συνδικαλιστικές διώξεις και την ποινικοποίηση της εργατικής διεκδίκησης, για να αποδείξουμε στην πράξη ότι η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα δεν θα περάσει.



Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ



Ένα από τα κύρια επιχειρήματα των ενώσεων των αφεντικών της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην αντίθεση τους με την ύπαρξη οποιασδήποτε ρύθμισης των όρων εργασίας καθώς και της ομοιόμορφης λειτουργίας των επιχειρήσεων είναι ότι αυτές οι ρυθμίσεις έρχονται στη βουλή χωρίς πρότερη διαβούλευση του υπουργείου παιδείας με τους εργοδοτικούς φορείς. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι μία τέτοια ρύθμιση έρχεται σε αντίθεση με τους μνημονιακούς νόμους και τις συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Αυτή η επιχειρηματολογία λανσαρίστηκε από την Ομοσπονδία Εκπαιδευτών Φροντιστών Ελλάδος (ΟΕΦΕ), η οποία με προ μηνών υπόμνημά της προς το υπουργείο Παιδείας επ’ αφορμή του άρθρου 40 του νόμου για την έρευνα, υπενθυμίζει ότι οι εργασιακοί νόμοι είναι «αυξημένης τυπικής ισχύος ως εκτελεστικοί κυρωτικοί νόμοι ανειλημμένων διεθνών υποχρεώσεων της χώρας και δεν μπορούν να καταργηθούν με απλό τυπικό νόμο».

Η πάντα πρωτοπόρα ΟΕΦΕ βρήκε άξιους συνεχιστές στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (PALSO) και τον πρόεδρό της Γ. Μιχαηλίδη, ο οποίος σε κείμενό του σε ιστοσελίδα για τις ξένες γλώσσες υποστηρίζει επίσης ότι οποιαδήποτε ρύθμιση ωραρίου και αργιών για τα κέντρα ξένων γλωσσών αποτελεί παραβίαση των μνημονιακών υποχρεώσεων της κυβέρνησης.

   
Η ομοσπονδία PALSO πάγια διαμαρτύρεται προς το υπουργείο Παιδείας επειδή κατά τα λεγόμενά της δεν ελήφθησαν υπόψη οι θέσεις της σχετικά με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Ενδεικτικά, στις 5/5/2015, διαμαρτύρεται ότι αγνοήθηκαν τελείως οι επιστολές της, στις 15/3/2016, καταγγέλλει «[τ]ο ότι δεν λάβατε καθόλου υπόψη σας τα   υπομνήματα μας όταν για πρώτη φορά ο κ. Μπαλτάς πρότεινε αυτές τις ρυθμίσεις», ενώ στις 28/7/2016, υποστηρίζει ότι οποιεσδήποτε ρυθμίσεις για τις αργίες θα είναι «χαριστικές προς την ΟΙΕΛΕ, άδικες για τον χώρο μας (Ι∆ΙΩΤΙΚΗ, ΜΗ ΤΥΠΙΚΗ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗ) και αντίθετες (άρα και ανίσχυρες) με την εργατική νομοθεσία διατάξεις».

Η αρμονία των επιχειρημάτων των δύο εργοδοτικών ενώσεων θυμίζει παράσταση μπαλέτου. Κατά τη διάρκεια της ομολογουμένως συγκινητικής ομιλίας του στις 2/8/2016 στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, ο Γ. Βαφειαδάκης, πρόεδρος της ΟΕΦΕ, εξαπολύει κατηγορώ για το ότι η τροπολογία για τα φροντιστήρια και τα ΚΞΓ έγινε εν μέσω των διακοπών του και ότι «είναι προϊόν μονομερούς επεξεργασίας από το Υπουργείο, γιατί δεν είχε τη δυνατότητα να ακούσει τις δικές μας απόψεις». Αφού επιχειρηματολογεί για την τεράστια προσφορά των φροντιστηρίων στην εκπαίδευση και την κοινωνία, μας ραγίζει την καρδιά με τα παρακάτω λόγια: «Αλλά, σας παρακαλούμε πάρα πολύ. Μη νομοθετείτε για τη δουλειά μας, για εμάς, χωρίς εμάς» (η υπογράμμιση στο πρωτότυπο).

Από τα παραπάνω μπορούμε να αντλήσουμε δύο συμπεράσματα:

1) Η ρητορική που χρησιμοποιούν όλα αυτά τα χρόνια τα αφεντικά (όπως και αυτά της ιδιωτικής εκπαίδευσης) περί διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, και κατ’ επέκταση της αναγκαιότητας της μνημονιακής νομοθεσίας, δεν ήταν παρά το προπέτασμα καπνού για να καταργηθούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων, δεν ήταν παρά η απόλυτη δικαιολογία για να νομοθετηθούν όλα όσα προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι εργοδότες για πάνω από μία δεκαετία, πριν από την επίσημη έναρξη της κρίσης. Η επιτυχής εφαρμογή των αντεργατικών νόμων από πλευράς κυβερνήσεων και κεφαλαίου αποτελεί επιστέγασμα της ήττας μας ως εργαζομένων σε επίπεδο συνείδησης, όταν μεγάλο τμήμα της τάξης μας πίστεψε ότι για τη συμφορά που μας βρήκε φταίνε οι «κακοί Γερμανοί» και όχι τα αφεντικά («μεγάλα» και «μικρά») μέσα στη χώρα που κατάφεραν να επιβάλλουν τους όρους για την αύξηση του ποσοστού κέρδους τους.

2) Οι εργοδότες μας αντιδρούν τόσο έντονα με τη ρύθμιση για τα φροντιστήρια και τα ΚΞΓ γιατί κατά τα λεγόμενά τους αυτή έρχεται χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη οι θέσεις τους, δηλαδή τα οικονομικά τους συμφέροντα. Νομίζουμε ότι θα ήταν περιττό να πούμε ότι για όλους τους νόμους που ψηφίζονται εδώ και 6 χρόνια ουδέποτε ζητήθηκε η γνώμη των εργαζομένων. Όταν το 2011 το ΕΣΙΦΜΕΑ (νυν ΣΕΦΑ-τοπικό παράρτημα Αττικής της ΟΕΦΕ) η πρώτη εργοδοτική οργάνωση που έκανε χρήση του νόμου 3899/2010 καταγγέλλοντας μονομερώς τη ΣΣΕ που είχε υπογράψει με τον ΣΕΦΚ, φανταζόμαστε δεν έλαβε προηγουμένως υπόψη τη γνώμη αλλά ούτε και τις ανάγκες των καθηγητών στα φροντιστήρια. Για ποιο λόγο λοιπόν θα έπρεπε τώρα να ληφθούν υπόψη τα επιχειρήματα της ΟΕΦΕ ή του PALSO;