15/09/2010
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο οι εκπαιδευτικοί των ξένων γλωσσών να μετατρέπονται σε παιδιά για όλες τις δουλειές αναλαμβάνοντας άσχετες με το αντικείμενο τους εργασίες και καθήκοντα που ανήκουν κανονικά στους ανωτέρους τους ή σε άλλους συναδέλφους με το πρόσχημα της υπεραριθμίας και της μη συμπλήρωσης ωραρίου. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και το γεγονός πως καλούνται να διδάξουν σε τρία και τέσσερα σχολεία, απομακρυσμένα πολλές φορές το ένα από το άλλο, και να γεμίσουν ό,τι κενό βρεθεί όπου βρεθεί. Ουδείς υπεύθυνος ενδιαφέρεται για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι ξενόγλωσσοι συνάδελφοι εργάζονται, ούτε για την ποιότητα του μαθήματος υπό τις δεδομένες συνθήκες. Το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει τις διοικήσεις είναι το πώς θα βουλώσουν τις τρύπες που η ασύνετη πολιτική τους στο θέμα της ξένόγλωσσης εκπαίδευσης δημιούργησε χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη κατηγορία εκπαιδευτικών ως τάπα, κάτι που είναι όχι μόνο άδικο, αλλά και προσβλητικό.
Κάτι που επίσης παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και σημείωσε ιδιαίτερη έξαρση την φετινή χρονιά είναι οι τοποθετήσεις εκπαιδευτικών στην Α/θμια παρά την θέληση τους. Κάποια κρυφά επιστημονικά δεδομένα προφανώς που γνωρίζουν μόνο οι Έλληνες υπουργοί, αλλά όλος ο υπόλοιπος κόσμος αγνοεί, τους είπε πως ο καθηγητής μπορεί να διδάσκει σε οποιαδήποτε βαθμίδα χωρίς κανένα πρόβλημα, πως η Β/θμια απαιτεί τις ίδιες γνώσεις, τις ίδιες ικανότητες, την ίδια εκπαίδευση, το ίδιο υλικό με την Α/θμια, οπότε τί ποιό λογικό από το να διδάσκεις συγχρόνως στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο και να είσαι το ίδιο ποιοτικός και αποδοτικός; Τί ποιό λογικό, σύμφωνα με την διοίκηση, ενώ έδωσες εξετάσεις στην ύλη της Β/θμιας και ενώ προσελήφθης για να διδάξεις σε αυτή την βαθμίδα να βρίσκεσαι ξαφνικά να κάνεις μάθημα στο Δημοτικό χωρίς να έχεις ζητήσει ποτέ κάτι τέτοιο; Το αυτονόητο είναι πως όταν δεν επιθυμείς να διδάξεις σε άλλη βαθμίδα σημαίνει πως δεν αισθάνεσαι ότι εκεί μπορείς να αποδώσεις, κάτι που είναι απόλυτα λογικό. Άλλοι εκπαιδευτικοί αισθάνονται πιο αποδοτικοί στην Α/θμια, άλλοι στην Β/θμια. Άλλωστε η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών για την κάθε βαθμίδα είναι διαφορετική, καθώς διαφέρει το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε. Άλλο παιδιά, άλλο έφηβοι. Για τους υπόλοιπους. Για το Υπουργείο βέβαια είναι όλα και όλοι το ίδιο.
Αν προσθέσουμε στα προηγούμενα και τα απαράδεκτα ξενόγλωσσα βιβλία του Γυμνασίου θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε πως το Υπουργείο Παιδείας κάνει ό,τι μπορεί για να διαλύσει την δημόσια ξενόγλωσση εκπαίδευση βάζοντας συνεχώς εμπόδια στην εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Αρχικά μείωσε τις ώρες στο Γυμνάσιο θέτοντας μεγάλο αριθμό συναδέλφων εκτός σχολείου, υποβάθμισε τους ξενόγλωσσους σε γραμματείς και περιπλανώμενους Ιουδαίους, επέβαλε την διδασκαλία ακατάλληλων εγχειριδίων και συνεχίζει ακάθεκτο. Η προσθήκη της ξένης γλώσσας στο Δημοτικό δεν βοήθησε σε τίποτα, καθώς η ξενόγλωσση εκπαίδευση παραμένει ανοργάνωτη σε όλες τις βαθμίδες. Οι εξαγγελίες του Υπουργείου περί προώθησης της πολυγλωσσίας, περί παιγνιώδους διδασκαλίας στην Α και Β Δημοτικού (στα 25άρια τμήματα;) και περί δυνατότητας προετοιμασίας για πιστοποίηση γνώσεων στο σχολείο μόνο γέλιο προκαλούν, όταν δεν προκαλούν οργή για τα ψέματα που ακούμε.
Η υποβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης και η έλλειψη οργάνωσης που την διέπει έχει ως αποτέλεσμα τις υπεραριθμίες και τη μη συμπληρωση ωραρίου, κάτι για το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Υπουργείο. Δεδομένου του πλεονάζοντος αριθμού των ξενόγλωσσων εκπαιδευτικών, όπως μας λέει, αντί να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που θα ανέβαζαν το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, θα αναβάθμιζαν τον ρόλο των ξενόγλωσσων συναδέλφων στο σχολείο και θα λειτουργούσαν υπέρ του μαθητή, όπως π.χ. επίπεδα γνώσεων, παράλληλη διδασκαλία σε ένα μόνο τμήμα και αύξηση ωρών, προτιμάει να προχωράει σε μπακαλίστικες λογικές τύπου «πάρε τρεις ώρες εκεί, πέντε εδώ και άλλες τόσες παραπέρα και συμπλήρωσε κάθε Δευτέρα στο γραφείο να βγάζεις φωτοτυπίες. Αν δεν θες έχει και κενά στον διπλανό νομό».
Αυτό εννοούσε η Υπουργός με την ορθολογική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού; Αυτή είναι η πολιτική της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης στην χώρα μας; Η απάντηση είναι πως αυτό είναι το απόλυτο ΑΙΣΧΟΣ. Οι Σύλλογοι και οι ξενόγλωσσοι εκπαιδευτικοί πρέπει να αντιδράσουμε και να διεκδικήσουμε την θέση που αρμόζει σε εμάς και το μάθημα μας μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, δεν είμαστε τα παιδιά για όλες τις δουλειές. Είμαστε εκπαιδευτικοί, είμαστε επιστήμονες, είμαστε ο συνδετικός κρίκος του σχολείου με την Ευρώπη και τον έξω κόσμο. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και όχι πιόνια.
Ελένη Παπαδοπούλου, ekpaideftikos@yahoo.gr
(αναδημοσίευση από το alfavita)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου