Πογκρόμ απολύσεων στην ιδιωτική εκπαίδευση

Τα φαινόμενα καταστρατήγησης των εργατικών δικαιωμάτων, των αυθαίρετων και αναιτιολόγητων απολύσεων,  της κλοπής των ενσήμων και της απλήρωτης εργασίας στον χώρο της ανεξέλεγκτης ιδιωτικής εκπαίδευσης συνεχίζονται με όλο και μεγαλύτερη ένταση και με την ανοχή της Κυβέρνησης, υποσκάπτοντας το όποιο εκπαιδευτικό έργο και διαλύοντας τη ζωή των εργαζομένων. 

Σε παράσταση διαμαρτυρίας προχώρησαν την περασμένη  Τετάρτη έξω από το γνωστό φροντιστήριο «Ηράκλειτος», στο κέντρο της Αθήνας,  σωματεία εργαζομένων της ιδιωτικής εκπαίδευσης ενάντια στην απόλυση μέλους του ΔΣ του σωματείου «ο Βύρων». 

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που η διεύθυνση του φροντιστηρίου απολύει συνδικαλιστή εργαζόμενο, καθώς πέρυσι είχε απολυθεί και η Πρόεδρος του σωματείου.

Σύμφωνα με το σωματείο «ο Βύρων», η διοίκηση επικαλέστηκε …«διάσταση απόψεων», εννοώντας ότι η διεκδίκηση και τήρηση των αυτονόητων (;) εργασιακών δικαιωμάτων η άρνηση αναπλήρωσης των αργιών, η δουλειά τις Κυριακές, αποτελεί απλώς …διαφωνία (!). Και, σύμφωνα με την βάρβαρη και μεσαιωνική αυτή λογική, ο διαφωνών, αυτός δηλαδή που χαλάει αυτό το αφήγημα και αρνείται να παρανομήσει και υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, βλέπει την πόρτα της απόλυσης.

Στον χώρο των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών  οι εργοδοτικές ενώσεις, βασιζόμενοι στις κυβερνητικές αντεργατικές και αντιεκπαιδευτικές νομοθεσίες, αρνούνται να υπογράψουν με τα εργατικά σωματεία του κλάδου αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Επίσης, όπως διαβάζουμε εδώ απολύθηκε αναιτιολόγητα καθηγήτρια από τα Εκπαιδευτήρια Λαμπίρη: «Η απολυθείσα είναι μια νεαρή εκπαιδευτικός με λιγότερο από δύο χρόνια παρουσίας στο σχολείο (...) Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και τη μέρα της απόλυσης ουδέποτε η διεύθυνση της έκανε κάποιου είδους παρατήρηση, επίπληξη ή έδωσε κάποια οδηγία για να διορθώσει κάποιο δικό της τυχόν λάθος. Πριν από μόλις τρεις μήνες βίωσε μια πραγματική οικογενειακή τραγωδία, που στην κυριολεξία την τσάκισε ψυχολογικά. Αντί η διεύθυνση του σχολείου να προσπαθήσει, έστω και τυπικά, να παράσχει τη στήριξή της στη συνάδελφο, την αντιμετώπισε με ανατριχιαστική ψυχρότητα, όταν επέστρεψε στην εργασία της. Παρ΄ όλα αυτά, μαζεύοντας τα κομμάτια της, τις τελευταίες εβδομάδες της σχολικής χρονιάς έδωσε τον καλύτερο εαυτό της. Τελικά, η «στήριξη» της διοίκησης του σχολείου ήλθε. Συγκεκριμένα, την τελευταία μέρα του διδακτικού έτους, την περασμένη Παρασκευή, και κοντά στο μεσημέρι, όταν ήδη οι περισσότεροι είχαμε ανταλλάξει ευχές για τις καλοκαιρινές διακοπές, ήλθε η ειδοποίηση να περάσει από το λογιστήριο για τα περαιτέρω. Εμβρόντητη η συνάδελφος άκουσε από τη λογίστρια ότι έχει καταγγελθεί η σύμβασή της (...) Ο εκπαιδευτικός είναι για τους εργοδότες ένα σκουπίδι από το οποίο μπορούν να απαλλάσσονται, ανακυκλώνοντας εργασία και ανεργία, ανεξάρτητα από τη συγκυρία, τα προσωπικά δράματα ή οτιδήποτε άλλο θα περίμενε κάποιος να λαμβάνεται υπόψη σε μια κοινωνία ανθρώπων. Αυτή η πραγματικότητα, βέβαια, είναι το αποτέλεσμα του νόμου 4713/2020 (νόμος Κεραμέως) που έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες να εμφανίζουν χωρίς αναστολές την απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης, την απόλυτη έλλειψη ανθρωπιάς. Και όλα αυτά σε ένα χώρο που λέγεται ΣΧΟΛΕΙΟ. Σχολείο που προορίζεται να διδάσκει, πάνω απ΄ όλα, το νοιάξιμο για το συνάνθρωπο. Συναδέλφισσα, εμείς, ως διοίκηση του σωματείου στο σχολείο, σου δίνουμε την υπόσχεση ότι θα παλέψουμε για να ανακληθεί η απόλυσή σου. Κυρίως, θα παλέψουμε για να δώσουμε ένα μάθημα ανθρωπιάς. Θα παλέψουμε για να παραμείνουμε δάσκαλοι, να παραμείνουμε άνθρωποι, τελικά».