ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΕΓΣΣΕ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Ενώ το πρώτο μνημόνιο κατάργησε μεταξύ άλλων α) την δυνατότητα επέκτασης και κήρυξης υποχρεωτικής για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου ή επαγγέλματος συλλογικής σύμβασης εργασίας (ΣΣΕ) που πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, β) την αρχή της εφαρμογής της πιο ευνοϊκής συλλογικής σύμβασης εργασίας σε περίπτωση Συρροής περισσότερων ισχύουσες ΣΣΕ, γ) κατέστησε ισχυρότερες τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας που μπορούν να συνυπογράφουν "ενώσεις προσώπων" που απαρτίζονται μόλις από τα τρία πέμπτα (3/5) των εργαζομένων κάθε επιχείρησης έναντι των κλαδικών και δ) υπονόμευσε την μέχρι τότε διαδικασία σύναψης κλαδικών ΣΣΕ (νόμοι 3899/2010 και 4024/2011), το δεύτερο (νόμος 4046/2012) με την νομοθετική προβλεπόμενη μείωση των ελάχιστων αποδοχών οδηγεί στην οριστική κατάργηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και με άλλες προβλέψεις στην αποδόμηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την σύναψη γνήσιων κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Η προβλεπόμενη μείωση του χρόνου της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων που υποχρεωτικά πρέπει να λήξουν το αργότερο σε ένα χρόνο και η ενδεχόμενη δυνατότητα, εφόσον δεν υπάρξει στο μεταξύ νέα συμφωνία, της μονομερούς τροποποίησης των ατομικών συμβάσεων εκ μέρους της εργοδοσίας, σε συνάρτηση με την τεράστια αύξηση της ζήτηση της εργασίας, εξανεμίζει την διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων και οδηγεί μαθηματικά σε απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης σε ποσοστό που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ίσως θα μπορούσε να ξεπεράσει το 50%.

Η κατάργηση του "κοινωνικού" κράτους και η χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος
Η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματα της ομολογούν τη χρεοκοπία τους. Προκειμένου να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση ρίχνουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Υπακούουν πιστά στις εντολές της τρόικας και καταστρέφουν μεθοδικά παραγωγικούς τομείς και ζωντανή εργασία. Καταδικάζουν τους εργαζόμενους σε ανεργία και διαρκή εργασιακή περιπλάνηση.

Το μνημόνιο δεν περιορίζεται μόνο στην μείωση του ελάχιστου μισθού της εθνικής συλλογικής σύμβασης, αλλά υπαγορεύει πλέον τον δια νόμου καθορισμού του ελάχιστου ύψους των μισθών των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Πρόκειται ουσιαστικά για βίαιη κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και του καθεστώτος των «ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων» ανάμεσα στους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους», νόμοι 3329/1955 και 1876/1990 της οικουμενικής κυβέρνησης. Σε περίοδο όξυνσης της οικονομικής κρίσης και της ταξικής πάλης, το σύστημα δεν διστάζει να παραμερίσει ακόμα και αυτή τη ξεπουλημένη στους βιομηχάνους και υποταγμένη στις κυβερνήσεις ηγεσία της ΓΣΕΕ. Οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου παραβιάζουν ακόμα και τον καταστατικό χάρτη της ελληνικής αστικής δημοκρατίας που οι ίδιοι στο παρελθόν συνέταξαν και ψήφισαν. Το άρθρο 22, παρ. 2 του Συντάγματος ορίζει ότι «με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία».

Η μείωση των ελάχιστων μισθών και η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ

Το μνημόνιο μειώνει τον ήδη εξευτελιστικό ελάχιστο μισθό της ΕΓΣΣΕ κατά 22% για όλους τους εργαζόμενους και 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών χωρίς περιοριστικούς όρους και αναστέλλει τις διατάξεις του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών, περιλαμβανομένων εκείνων των ωριμάνσεων. Από εδώ και στο εξής θα αντικαθίσταται το ύψος των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με "ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένου από την κυβέρνηση". Προς το παρόν οι μηνιαίες αποδοχές από 751.39 ευρώ μεικτά αυτομάτως κατρακυλούν στα 586.08 ευρώ μεικτά, ήτοι (αν αφαιρεθεί ο φόρος παρακράτησης του ΙΚΑ 16.5%) 489,45 ευρώ καθαρά (προ φόρων). Για τους νέους κάτω από 25 ετών διαμορφώνονται στα 510,94 ευρώ μεικτά και 426,64 ευρώ καθαρά (προ φόρων). Οι μισθωτοί των οποίων οι αποδοχές ρυθμίζονται από κλαδικές ή ατομικές συμβάσεις εργασίας ανώτερες από τις ελάχιστες της ΓΣΕΕ κινδυνεύουν να απολέσουν το επόμενο διάστημα την παραπάνω διαφορά. Οι τεράστιες μισθολογικές μειώσεις και η συνεχής διόγκωση της ανεργίας επιφέρουν μαζική εξαθλίωση στους εργαζόμενους που φαίνεται να αυξάνεται ακόμα πιο γρήγορα από τον πλούτο και τον πληθυσμό της χώρας. Ο ελάχιστος μισθός δεν θα επαρκεί να καλύψει τις στοιχειώδεις βιοποριστικές ανάγκες των εργαζομένων.

Κατώτερες αμοιβές και Επίδομα Ανεργίας

Οι άνεργοι βυθίζονται στην απόγνωση αφού το επίδομα ανεργίας, τους χορηγείται το πολύ για ένα έτος ανεργίας και κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις που έγιναν ακόμα αυστηρότερες με τον νόμο 3986/2011. Το ύψος του επιδόματος από 461,5 ευρώ που είναι σήμερα ενδέχεται να υποχωρήσει στα 359,17 ευρώ, αφού υπολογίζεται με βάση το 55% του εκάστοτε ισχύον ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη. Το ημερομίσθιο σήμερα μετά την μείωση κατά 22%, από 33,47 ευρώ διαμορφώνεται σε 26,18 ευρώ μικτά.

Ακύρωση της διαδικασίας υπογραφής ΣΣΕ

Το μνημόνιο αποδομεί συνολικά το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων αφού «αναθεωρείται η νομοθεσία ώστε να λαμβάνει χώρα διαιτησία όταν αυτό συμφωνηθεί από εργαζόμενους και εργοδότες». Ακυρώνει το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγή στην διαιτησία από τα συνδικάτα των εργαζομένων μετά την πιθανή αποτυχία ενδεχόμενης απευθείας διαπραγμάτευσης και οδηγεί μαθηματικά αφενός στην αδυναμία υπογραφής γνήσιων κλαδικών συμβάσεων εργασίας και αφετέρου στην δημιουργία "μαϊμού"-ενώσεων προσώπων και «κίτρινων»-εργοδοτικών συνδικάτων. Με την αναμενόμενη τροποποίηση του πλαισίου και του αντισυνταγματικού περιορισμού του περιεχομένου της διαιτητικής απόφασης: "η προσφυγή στη διαιτησία περιορίζεται στον καθορισμό βασικού ημερομισθίου ή/και βασικού μισθού" (ν 3899/2011), καταργείται κάθε δυνατότητα συλλογικής ρύθμισης και συλλογικής αυτονομίας αφού επιβάλλεται αποκλειστικά η βούληση της ισχυρής εργοδοσίας.

Κυβερνητικό συνδικαλισμός και «κίτρινα» συνδικάτα

Ήδη η εργοδοτική εκπροσώπηση των κέντρων (φροντιστηρίων) ξένων γλωσσών της Αττικής είχε φέρει το μνημόνιο στον κλάδο, πριν ακόμα της έλευση της τρόικας στην χώρα μας και λειτουργεί ως πλυντήριο του μνημονίου, έχοντας καταστήσει εδώ και πολλά χρόνια τους εργαζόμενους καθηγητές του κλάδου πειραματόζωα πάνω στους οποίους πρωτοεφαρμόστηκαν πολλά από τα μέτρα εργασιακής επισφάλειας που τώρα πλήττουν το σύνολο των εργαζομένων της χώρας: μείωση μισθών, κατάργηση επιδομάτων επαγγελματικών προσόντων, κατάργηση αποδοχών για τις ημέρες αργίες και διακοπών, συρρίκνωση τριετιών κλπ. Με όχημα ένα «κίτρινο» συνδικάτο που συγγενικά πρόσωπα της εργοδοσίας συνέστησαν με αρχιτέκτονες γνωστούς δικηγόρους συνδικαλιστές (ΠΑΣΚΕ) του ΔΣΑ, υπαγορεύουν «μαϊμού συλλογικές συμβάσεις εργασίας που μειώσουν τις αποδοχές των καθηγητών στην Αττική σε ποσοστό πάνω από 50% σε σχέση με την Διαιτητική Απόφαση 5/2011 που ισχύει σε όλη τη χώρα. Είναι χαρακτηριστικά όσα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης αναφέρει απευθυνόμενος στον τότε Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Ιωάννη Κουτσούκο της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε επίκαιρη ερώτηση που συζητήθηκε στην βουλή στις 4.8.2011.: «...Και θα σας πω για άλλη μια προσπάθεια που είναι από πριν σε εξέλιξη αλλά τώρα επιτείνεται. Έχουμε δηλαδή από την πλευρά της εργοδοσίας συγκεκριμένες ενέργειες, όπου φτιάχνοντας εργοδοτικά σωματεία, φτιάχνει μετά και συλλογικές συμβάσεις, τις λεγόμενες «κίτρινες συμβάσεις», οι οποίες δεν είναι και αυτές εξαιρέσεις αλλά τείνουν να γίνουν πραγματικά ο κανόνας. Αυτές οι εργαζόμενοι τις χαρακτηρίζουν «μαϊμού», προσβάλλοντας και το ζώο γιατί πραγματικά είναι πολύ χειρότερες. Είναι αντι-ανθρώπινες, κυριολεκτικά ενάντια στη ζωή. Θα σας πω ότι καταργώντας τις συλλογικές συμβάσεις, φαλκιδεύοντάς τις, κάνοντας ελαστικές μορφές απασχόλησης, όπως αυτή που προωθείτε τώρα τελευταία ως Κυβέρνηση, με τις μειώσεις μισθών, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις απλήρωτες υπερωρίες, δημιουργείτε όλα αυτά ως παρεπόμενα. Θέλω να σας πω να δώσετε ιδιαίτερη σημασία στο ιστορικό σωματείο «Ο ΒΥΡΩΝΑΣ» για τους εργαζόμενους στις ξένες γλώσσες και δείτε ότι ό,τι λέει και ό,τι καταγγέλλει, μέχρι και ονόματα μεγαλοδικηγόρων που μάλιστα κάποιοι πρόσκεινται στο χώρο σας και καταγγέλλονται ως εργολαβικά αναλαμβάνοντες τέτοιες υποθέσεις...».

Μετενέργεια ΣΣΕ και μονομερής μείωση του μισθού

Η διάταξη του μνημονίου για λήξη όλων των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που έχουν συναφθεί, ένα (1) χρόνο από την ψήφιση του και ο περιορισμός του χρόνου μετενέργειάς τους από τους έξι στους τρεις μήνες, συν το γεγονός ότι «εάν δεν συναφθεί νέα συμφωνία μετά το διάστημα αυτό, η αμοιβή θα επανέλθει στο βασικό μισθό και τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, εκπαίδευσης και βαρέων επαγγελμάτων θα συνεχίσουν να ισχύουν, έως ότου αντικαθιστούν από εκείνα της νέας συλλογικής σύμβασης ή των νέων ή τροποποιημένων ατομικών συμβάσεων» οδηγούν στην φτωχοποίηση των εργαζομένων. Πολλά ερωτηματικά προκύπτουν παρά την δήλωση στη βουλή του υπουργού Εργασίας του μαύρου μετώπου Γιώργου Κουτρουμάνη ότι πρόκειται για τον βασικό μισθό της κλαδικής σύμβαση αφού δεν καθίσταται σαφές αν ως «βασικό μισθό» το κείμενο του μνημονίου εννοεί τον μισθό που καθορίζει η κλαδική σύμβαση ή τον μισθός της ΕΓΣΣΕ. Σε κάθε περίπτωση καταργούνται σειρά επιδομάτων και συρρικνώνονται οι μισθοί που από τώρα και στο εξής θα μειώνονται αυτομάτως. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις μπορεί να υπάρξει ακόμα και τροποποίηση της ατομικής σύμβασης εργασίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου, με αποτέλεσμα να καταβαραθρωθούν οι συνολικές αποδοχές. Οι εργαζόμενοι, χάρις στην φαλκίδευση ή κατάργηση της διαδικασίας υπογραφής γνήσιας νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας θα πιεστούν σε ατομικό επίπεδο ώστε να συμφωνήσουν υπό την απειλή της απόλυσης και της εργοδοτικής τρομοκρατίας στις μειωμένες αμοιβές του επιπέδου της ΓΣΕΕ ή εκείνες που θα υπαγορεύουν με νόμο στο άμεσο μέλλον κυβέρνηση-τρόικα υπαγορεύοντας την «υποτίμηση» της εργασίας.

Η πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα

Σφιχταγκαλιασμένοι κυβέρνηση και τρόικα υποβάλλουν την κοινωνία σε μια συνεχή θεραπεία-σοκ με όπλο τον φόβο και τα εκβιαστικά διλήμματα της χρεωκοπίας. Με πρωτοφανείς και αντισυνταγματικούς τρόπους, "κωλοτούμπες" πολιτικών κομμάτων και βουλευτών και παρά την θέληση του λαού που εκφράστηκε σε ολόκληρη τη χώρα με τα μεγαλειώδη σε συμμετοχή και παλμό συλλαλητήρια, απεργίες και καταλήψεις δημόσιων κτηρίων, αναιρούν κατακτήσεις για τις οποίες οι παλαιότερες γενιές εργαζομένων έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους. Το πολιτικό προσωπικό του μαύρου μπλοκ εξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ έχει χρεοκοπήσει. Το διεθνές κεφάλαιο επιβάλλει τραπεζίτες να τα «βγάλει πέρα» ενώ το ντόπιο οικονομικό κατεστημένο αβαντάρει εθνικιστικές εξάρσεις, φασιστικές ομάδες και προσπαθεί απέναντι στον κατακερματισμό του πολιτικού κατεστημένου να βρει «εξ αριστερών» προερχόμενους πολιτικούς συμμάχους.

Είναι φανερό ότι η κοινωνία δεν μπορεί πια να ζήσει κάτω από την κυριαρχία του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Είναι έννοιες αντίθετες. Είτε ο κόσμος της εργασίας θα αντιδράσει και θα γίνει κυρίαρχη τάξη που θα καταργήσει τις παλιές σχέσεις παραγωγής και τις ταξικές αντιθέσεις είτε ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην βαρβαρότητα και δεν θα διστάσει να την αιματοκυλήσει και πάλι.

Αθήνα, 22.2.2012