ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΦΚ

Ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης και αντίστασης, τη Δευτέρα 28 Μάρτη, στις 9.00 π.μ. στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, όπου πρόκειται να επανασυζητηθεί η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που είχε υποβάλει ο ιδιοκτήτης του Φροντιστηρίου «Πρίσμα» Βασίλειος Γκούμας, με την οποία απαιτούσε να απαγορευτεί στο εργατικό σωματείο, στην απολυμένη πρόεδρο του και σε άλλα μέλη του ΔΣ η πραγματοποίηση συγκεντρώσεων έξω από το φροντιστηρίου και σε ακτίνα περιμετρικά μικρότερη των 200 μέτρων με απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ και προσωπική κράτηση 1 μηνός σε κάθε φυσικό πρόσωπο και για κάθε παραβίαση της εκδοθησόμενης απόφασης…

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η συνάδελφος είχε απολυθεί στις 9/5/2014 επειδή προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας για να της καταβληθούν οφειλόμενες αποδοχές περίπου 2 ετών. Η απαίτηση του εργοδότη να εκδοθεί προσωρινή διαταγή ώστε να απαγορευτούν οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από το φροντιστήριο απορρίφθηκε στις 7/10/2014, ενώ η κύρια υπόθεση εκδικάστηκε στις 5/11/2014, χωρίς να εκδοθεί απόφαση για 17 μήνες.

Στο μεταξύ, στις 14/1/2016, εκδόθηκε η απόφαση 147/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείο Αθηνών σχετικά με την αγωγή της απολυμένης κατά της εργοδοσίας με την οποία ζητούσε την επαναπρόσληψή της. Η προσωρινά εκτελεστή απόφαση δικαιώνει απολύτως την εργαζόμενη αφού αναγνωρίζει ως άκυρη την από 9/5/2014 καταγγελία της σύμβασης εργασίας, απειλεί με χρηματική ποινή 100 ευρώ για κάθε ημέρα άρνησης του εργοδότη να συμμορφωθεί προς την απόφαση και τον υποχρεώνει να καταβάλει στην συνάδελφο το ποσό των 2.977,44 ευρώ με τους νόμιμους τόκους, το οποίο αφορά μισθούς υπερημερίας, καθώς και αποκατάσταση ηθικής βλάβης. Επιπλέον, δέχεται την πρόσθετη παρέμβαση του ΣΕΦΚ και επιβάλει σε βάρος του εργοδότη τη δικαστική δαπάνη όχι μόνο της συναδέλφου (250 ευρώ), αλλά του σωματείου (140) ευρώ.

Όπως σημειώνει ο ΣΕΦΚ ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου «Πρίσμα», αν και έχουν περάσει 18 μήνες από την τελευταία συγκέντρωση αλληλεγγύης του ΣΕΦΚ έξω από το φροντιστήριο, στις 21/1/2016 κατέθεσε δικόγραφο σχετικά με την επανασυζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, δηλαδή 7 μέρες μετά την έκδοση της απόφασης για την επαναπρόσληψη της συναδέλφου, προκειμένου να επιδιώξει το δικαστήριο στις 28/3/2016 να εκδώσει μία προληπτικού και φρονηματικού χαρακτήρα δικαστική απόφαση για την απαγόρευση συγκεντρώσεων και, ταυτόχρονα, συνιστά συνέχιση της αδιάλλακτης στάσης του να μην επαναπροσλάβει τη συνάδελφο.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία καθηγητών ξένων γλωσσών συμμετέχει στην συγκέντρωση αλληλεγγύης και αντίστασης, τη Δευτέρα 28 Μάρτη, στις 9.00 π.μ. ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, τις εκδικητικές συνδικαλιστικές διώξεις και την ποινικοποίηση της εργατικής διεκδίκησης.

Εδώ η σχετική ανακοίνωση του ΣΕΦΚ με το πλήρες ιστορικό της υπόθεσης και του αγωνιστικού καλέσματος.

Προσθήκη 28/3: Αναβλήθηκε για την Παρασκευή 3 Ιούνη, στις 9.00μμ, η εκδίκαση της απόπειρας ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης

ΡΥΘΜΙΣΗ Η' ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ;

Να μπει φραγμός στις αντικοινωνικές εργοδοτικές πρακτικές

Οι ιδιοκτήτες της ιδιωτικής εκπαίδευσης, των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών προσπαθούν να μπει στο αρχείο οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία ρύθμισης των όρων εργασίας των εργαζομένων καθηγητών που εργάζονται σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας ή προσπαθούν να είναι τέτοια η ρύθμιση ώστε να μην υπηρετεί τον κόσμο της εργασίας και τους σπουδαστές.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία έχει διαμηνύσει και διατυπώσει τις απόψεις της για την επείγουσα ανάγκη της ρύθμισης του πλαισίου λειτουργίας των κέντρων ξένων γλωσσών με γνώμονα την προστασία της εργασίας και των μαθητών. Έχει διατυπώσει και προωθήσει τις δίκαιες και ρεαλιστικές θέσεις των εργαζομένων για την εφαρμογή του πλήρους 18ωρου εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας, για την θεσμοθέτηση των ημερών αργίας των εορτών όπως αυτές ορίζονται από την ισχύουσα υπουργική απόφαση Δ5/5500/83 (ΦΕΚ τ. Β’, 652/16-11-1983), την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας, την φοροδιαφυγή, κ.α. Απέναντι στο "ρεαλισμό" που προωθούν οι εργοδοτικές ενώσεις με τις σκοτεινές πρακτικές του «κίτρινου» συνδικαλισμού, στο μικτό ωρομίσθιο πείνας των 3,52-5,50 ευρώ, στις "κοινωνικές ισορροπίες" που προσπαθεί να διατηρήσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, και γενικά απέναντι σε όσα προβλέπει ή απορρυθμίζει το άρθρο 48 του πολυνονομοσχεδίου για την εκπαίδευση που τελικά δεν εισήχθηκε προς ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής από την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Βλέπε εδώ.

Σκοπός των εργοδοτών είναι η παγίωση της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων εργασίας, η διαιώνιση της ανομίας, της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας, των ωρομισθίων πείνας και η απαξίωση της κοινωνικής ασφάλισης με την εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών, ενδεχομένως και από μία νομοθετική ρύθμιση κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις τους.

Είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών-Europalso κ. Ζηκόπουλος, από ένθερμος υποστηρικτής του Άδωνη Γεωργιάδη, συνομιλεί όπου βρεθεί και όπου σταθεί με στελέχη της κυβέρνησης και εύχεται επιτυχία στο έργο της;  Ενδεικτικά δείτε εδώ.

Για την ανομία που επικρατεί στα φροντιστήρια η Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) την Τρίτη (15/3) έδωσε στη δημοσιότητα γραπτή σχετική παραδοχή ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας φροντιστηρίων. Δείτε εδώ.

Πολλούς μήνες πριν, η Ενωτική Πρωτοβουλία καθηγητών ξένων γλωσσών είχε αναφερθεί σε ανάλογες προφορικές δημόσιες δηλώσεις του συγκεκριμένου εργοδότη που σημειώνουμε ότι πληρώνει με ψίχουλα τους εργαζόμενους. Δείτε εδώ.

15/3/2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΚΔΒΜ

Ανακοίνωση του «Βύρωνα» για το κλείσιμο των ΚΔΒΜ

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ- ΛΑΣΤΙΧΟ! ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΡΑ!

Το Δ.Σ. του σωματείου μας χαιρετίζει το δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης (ΚΔΒΜ) και την κατάληψη που πραγματοποίησαν την Τρίτη 16/2 στο ΙΝΕΔΕΒΙΜ διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους στην εργασία.

Η κυβέρνηση έχει την απόλυτη ευθύνη για το κλείσιμο του έργου των ΚΔΒΜ στις 29/2. Ως αυτής της απόφασης, οι 450 διοικητικοί εργαζόμενοι και χιλιάδες εκπαιδευτές ενηλίκων μένουν άνεργοι, αντιμέτωποι μόνο με υποχρεώσεις (ΟΑΕΕ, φόρους κ.α).

Δομές οι οποίες λειτούργησαν στο πλαίσιο των δήμων και επιμόρφωσαν δωρεάν χιλιάδες εκπαιδευόμενους βάζουν λουκέτο.

Η υπόσχεση για την επαναλειτουργία των κέντρων τον Σεπτέμβρη του 2016 δεν είναι εγγυημένη, γιατί η υλοποίηση του έργου μέσω ΕΣΠΑ είναι στον αέρα. Ο νέος σχεδιασμός, αν ισχύσει, προβλέπει την κατάργηση του 70% των θέσεων στελεχών που λειτουργούσαν το πρόγραμμα.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται μετά το κλείσιμο και άλλων ευρωπαϊκά χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων (Διάπολις, Οδυσσέας κ.α ) και τις αόριστες υποσχέσεις για επαναλειτουργία τους όταν και εφόσον το επιτρέψουν οι σχεδιασμοί της Ε.Ε, όπως υλοποιούνται μέσω ΕΣΠΑ, σειρά παίρνουν στο τέλος του μήνα και τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης (ΚΔΒΜ).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, συνεχίζει πιστά την εφαρμογή της πολιτικής που εναλλάσσει παλιούς και νέους εργαζόμενους στην ανεργία, με συμβάσεις έργου που ξεχαρβαλώνουν τα εργασιακά δικαιώματα.

Η ζωή και οι ανάγκες των εργαζομένων δεν μπορούν να χωρέσουν στις εκάστοτε επιλογές των κυβερνήσεων και της Ε.Ε, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι αδιαπραγμάτευτο! Οι εργαζόμενοι δεν είμαστε ούτε επαίτες ούτε ωφελούμενοι. Δεν συμβιβαζόμαστε με μια ζωή λάστιχο χωρίς δικαιώματα.

Έχουμε δύναμη! Αυτή βρίσκεται στο συλλογικό αγώνα και τη διεκδίκηση, στην οργάνωση στα σωματεία μας!

Καλούμε την κυβέρνηση να ικανοποιήσει άμεσα τα δίκαια αιτήματα για:

* Απρόσκοπτη συνέχιση του προγράμματος, σε όλα τα Κ.Δ.Β.Μ. της χώρας, με παράταση αντίστοιχη αυτής που δόθηκε στα Κ.Δ.Β.Μ. της Στερεάς Ελλάδας και των νησιών του νοτίου Αιγαίου, μέχρι και τον Ιούλιο του 2016, ως πρώτο βήμα.

* Πλήρη χρηματοδότηση του από τον κρατικό Προϋπολογισμό.

* Να παρασχεθεί πλήρης ασφαλιστική κάλυψη και πλήρης, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους, βιβλιάριο ασθενείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Αθήνα 16/2/2016

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/2: ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Καλούμε όλους τους συναδέλφους στην έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση ν. Αττικής "ο Βύρων", που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Φλεβάρη, στις 18:00, στην αίθουσα Λογιστών, Κάνιγγος 27, 5ος όροφος, στο κέντρο της Αθήνας.

Μεταξύ των θεμάτων που θα συζητηθούν θα είναι το σχέδιο ΣΣΕ, η συνέχιση του αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό και το ενδεχόμενο κήρυξης νέας απεργίας αν το νομοσχέδιο κατατεθεί.

Να είμαστε όλοι εκεί!

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ;

Howard Gardner

Tο Φεβρουάριο του 1999, o Χάουαρντ Γκάρντνερ δημοσιεύει στο περιοδικό The Atlantic Monthly το άρθρο με τίτλο “Who Owns Intelligence”(1) αμφισβητώντας την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι: «η νοημοσύνη είναι αυτό που εξετάζουν τα τεστ νοημοσύνης» (2) σύμφωνα με τη ρήση του ιστορικού της ψυχολογίας Έντουιν Μπόρινγκ.

Ο Χάουαρντ Γκάρντνερ, αναπτυξιακός ψυχολόγος, καθηγητής Γνώσης και Εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του Χάρβαρντ, είναι περισσότερο γνωστός ως ο πατέρας της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης. Μιας θεωρίας η οποία κλόνισε και τελικά κατέρριψε την απλοϊκή, μονολιθική αντίληψη ότι η νοημοσύνη είναι μια γενική ικανότητα που έχουμε όλοι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και μπορεί να μετρηθεί μέσω ψυχομετρικών τεστ και τεστ IQ.

Στο ανατρεπτικό βιβλίο του Frames of Mind, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1983 (Η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης, εκδόσεις Μαραθιάς), ο ίδιος επαναπροσδιορίζει και διευρύνει την έννοια της νοημοσύνης προτείνοντας όχι ένα αλλά επτά είδη νοημοσύνης (το 1996 συμπεριλαμβάνει και μια όγδοη). Η νοημοσύνη δεν είναι μια μοναδική και ενιαία οντότητα, αλλά αποτελείται από ξεχωριστές και ανεξάρτητες μονάδες. Κάθε άτομο έχει ένα συνδυασμό των οκτώ ή και περισσότερων ειδών νοημοσύνης τις οποίες μπορεί να αναπτύξει σε επαρκές επίπεδο και οι οποίες συνθέτουν το μοναδικό γνωστικό του προφίλ. Νοημοσύνη κατά τον Γκάρντνερ «είναι η βιοψυχολογική δυνατότητα να επεξεργάζεται κανείς πληροφορίες με συγκεκριμένους τρόπους προκειμένου να επιλύει προβλήματα ή να δημιουργεί προϊόντα τα οποία έχουν αξία σε ένα ή περισσότερα πολιτισμικά περιβάλλοντα» (3).

Τα οκτώ είδη νοημοσύνης (4,5)

Οπτική/Χωρική

Η ικανότητα να συλλαμβάνει και να διαχειρίζεται κανείς διατάξεις χώρου μεγάλης κλίμακας ή και πιο τοπικές μορφές χώρου. Πιλότοι, ναυτικοί αλλά και αρχιτέκτονες, γλύπτες και σκακιστές διαθέτουν ανεπτυγμένη χωρική νοημοσύνη. Παρόλο που η χωρική νοημοσύνη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την όραση, ο Γκάρντνερ υποστηρίζει ότι μπορεί να αναπτυχθεί και σε τυφλά άτομα. Για την ακρίβεια, αυτά τα άτομα έχουν αναπτυγμένη χωρική νοημοσύνη που τους επιτρέπει να κινηθούν ακίνδυνα μέσα στο περιβάλλον.

Σωματική-Κιναισθητική

Η ικανότητα να χρησιμοποιεί κανείς ολόκληρο το σώμα του ή μέρος αυτού προκειμένου να επιλύει προβλήματα ή να παράγει προϊόντα (π.χ. χορός). Τα άτομα που έχουν αναπτύξει αυτή τη νοημοσύνη, διαθέτουν ισορροπία, ευελιξία, χάρη και ακρίβεια στις κινήσεις τους. Τέτοια άτομα μπορεί να είναι αθλητές, χορευτές, χειρούργοι, ακροβάτες, ηθοποιοί και τεχνίτες.

Μουσική

Τα άτομα με μουσική νοημοσύνη διαθέτουν ευαισθησία στην αντίληψη του ρυθμού, του τόνου, του μέτρου, της μελωδίας και του ηχοχρώματος. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται ότι μπορούν να τραγουδούν, να παίζουν ή και να συνθέτουν μουσική.

Γλωσσική

Τα άτομα με γλωσσική νοημοσύνη διαθέτουν ευαισθησία στην αντίληψη της σημασίας των λέξεων, της σειράς τους, του ήχου τους, του ρυθμού τους, της κλίσης και του μέτρου τους. Τα άτομα αυτά έχουν την ικανότητα να μεταδίδουν αποτελεσματικά τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Οι μαθητές που αγαπούν το διάβασμα, τη διήγηση ιστοριών και έχουν κλίση στις ξένες γλώσσες διαθέτουν αυτή τη νοημοσύνη. Μπορεί να είναι συγγραφείς, ποιητές, καθηγητές και δικηγόροι.

Λογική-Μαθηματική

Η ικανότητα να κατανοεί κανείς τις λογικές σχέσεις μεταξύ πράξεων ή και συμβόλων Ο διάσημος ψυχολόγος Ζαν Πιαζέ πίστευε ότι μελετούσε ένα εύρος νοημοσύνης αλλά στην πραγματικότητα μελετούσε μόνο τη λογική/μαθηματική. Τα άτομα με ανεπτυγμένη λογική/μαθηματική νοημοσύνη μπορούν να επεξεργαστούν νοερά μαθηματικούς υπολογισμούς με μεγάλη ταχύτητα. Μαθηματικοί, φυσικοί, επιστήμονες και μηχανικοί διαθέτουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη λογική/μαθηματική νοημοσύνη.

Διαπροσωπική

Η ικανότητα να επικοινωνείς αποτελεσματικά με τους άλλους. Τα άτομα με διαπροσωπική νοημοσύνη αντιλαμβάνονται τις διαθέσεις, τα συναισθήματα, την ιδιοσυγκρασία και τα κίνητρα των άλλων.

Ενδοπροσωπική

Ευαισθησία στην αντίληψη των συναισθημάτων του ίδιου του ατόμου, των στόχων του και των αγωνιών του καθώς και η ικανότητα του να σχεδιάζει τη ζωή του και να πράττει με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του. Η διαπροσωπική νοημοσύνη δε συνδέεται με συγκεκριμένα επαγγέλματα αλλά αποτελεί στόχο του κάθε ατόμου που σε μια πολύπλοκη σύγχρονη κοινωνία οφείλει να παίρνει σημαντικές αποφάσεις για τον εαυτό του.

Νατουραλιστική

Η ικανότητα να κάνει κανείς σημαντικούς διαχωρισμούς στο φυσικό κόσμο όπως π.χ. μεταξύ ενός φυτού και ενός άλλου, ενός νεφελώδους σχηματισμού και ενός άλλου. Νατουραλιστική ευφυΐα μπορεί να έχει οποιοσδήποτε από τον μοριακό βιολόγο έως το μικρό παιδί που μπορεί να ταξινομεί με επιδεξιότητα πέτρες, έντομα, όστρακα ή δεινόσαυρους ή τον ενήλικα που στο σύγχρονο «φυσικό περιβάλλον» μπορεί διακρίνει τον ήχο διαφορετικών μηχανών (6).

Ο Γκάρντνερ δε σταματάει όμως εδώ. Όπως δηλώνει ο ίδιος: «Πλέον πιστεύω ότι ο συνολικός αριθμός των διαφορετικών ειδών νοημοσύνης είναι μεγαλύτερος, αλλά θα μου έκανε εντύπωση αν ξεπερνούσε τις 10 ή 12.[…] Αργά ή γρήγορα, ίσως υπάρξει μια υπαρξιακή νοημοσύνη –η νοημοσύνη που επιτρέπει στον άνθρωπο να θέτει μεγάλα «υπαρξιακά ερωτήματα»- και μια παιδαγωγική νοημοσύνη, η νοημοσύνη που επιτρέπει στους ανθρώπους να μεταδίδουν γνώση και δεξιότητες σε ανθρώπους με διαφορετικά επίπεδα γνώσης» (7).

Όσο για τους λόγους που οι νοημοσύνες αυτές είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη εξηγεί: «Έχω δηλώσει εξαρχής ότι είμαι αγνωστικιστής όσον αφορά την αιτία αυτής της ανεξαρτησίας: θα μπορούσε να βασίζεται κυρίως σε βιολογικούς παράγοντες (ανάπτυξη του εγκεφάλου, γονίδια), σε πολιτισμικούς παράγοντες (τι έχει αξία σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον), σε λόγους που σχετίζονται με κίνητρα (κατά πόσο ένα άτομο θέλει να αναπτύξει μια νοημοσύνη), στη διάθεση μέσων (πόση βοήθεια υπάρχει για να αναπτυχθεί μια νοημοσύνη) ή, κατά πάσα πιθανότητα σε έναν συνδυασμό αυτών και ίσως άλλων παραγόντων» (8).

Η ιστορία της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης

Στις 22 Οκτωβρίου 2011, απονεμήθηκε στον Γκάρντνερ το βραβείο Πρίγκιπας της Αστουρίας για τις κοινωνικές επιστήμες. Στο λόγο του, ο Γκάρντνερ εξηγεί πώς προέκυψε η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης (Multiple Intelligence), γνωστή και ως MI theory.

«Αν εστιάσουμε στη μεταδιδακτορική μου έρευνα, θα δούμε την προέλευση της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης. Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού μου, άρχισε να με ενδιαφέρει η ανάπτυξη της ικανότητας στα παιδιά να χρησιμοποιούν διάφορα είδη συμβόλων, ιδιαίτερα καλλιτεχνικά. […] Το 1967 ξεκίνησα να εργάζομαι στο Project Zero, ένα νέο ερευνητικό κέντρο, όπου εξετάζαμε σοβαρά τη φύση της καλλιτεχνικής σκέψης. Μια μέρα αποφασίσαμε να καλέσουμε έναν ομιλητή ονόματι Νόρμαν Γκέσγουιντ, νευρολόγο, ο οποίος μελετούσε την απώλεια της ικανότητας χρήσης διαφόρων συμβόλων, συμπεριλαμβανομένων και των καλλιτεχνικών. Όταν άκουσα τον Γκέσγουιντ να μιλά για τα αποτελέσματα της εγκεφαλικής βλάβης σε καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικούς έκανα την έξης σκέψη: Ίσως, η μελέτη της οργάνωσης, της ανάπτυξης και της βλάβης του νευρικού συστήματος με βοηθήσει να βρω σημαντικά στοιχεία για τη φύση και την οργάνωση της ανθρώπινης καλλιτεχνικότητας.

Κι έτσι αγνοώντας τις συμβουλές όλων (οικογένειας, φίλων και καθηγητών), αποφάσισα να εργαστώ ως ερευνητής σε ένα νοσοκομείο βετεράνων στην πτέρυγα των αφασικών, έναν όροφο του νοσοκομείου που φιλοξενούσε άτομα που είχαν υποστεί εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα είδη εγκεφαλικής βλάβης. Εκεί παρατήρησα στενά πολλά σύνδρομα που προέκυπταν από τη βλάβη στον εγκεφαλικό φλοιό. Συνέχιζα επίσης καθημερινά την ερευνά μου στο Χάρβαρντ, όπου εξέταζα την ανάπτυξη της ικανότητας της χρήσης συμβόλων σε νέους ανθρώπους που πλέον δεν περιορίζονταν στις τέχνες.

Χωρίς αυτή την καθημερινή μετακίνηση μεταξύ των δύο ερευνητικών χώρων, που αφορούσαν μικρούς μαθητές και μεγαλύτερα θύματα εγκεφαλικής βλάβης, δεν θα κατέληγα ποτέ στη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης. Όμως καθημερινά, παρατηρούσα ασυνήθιστους συνδυασμούς ικανοτήτων και δυσκολιών. Ένα παιδί θα μπορούσε να είναι καλό (η κακό) στην κατανόηση της μουσικής αλλά αυτή του η δεξιότητα δεν οδηγούσε στην πρόβλεψη των δεξιοτήτων του στη μουσική, τα μαθηματικά, τον προσανατολισμό ή στο κατά πόσο κατανοεί τους άλλους ανθρώπους. Ένας ασθενής μπορεί να υπέφερε από αφασία σοβαρής μορφής (απώλεια γλώσσας) αλλά αυτό δεν οδηγούσε στην πρόβλεψη της ικανότητάς του να βρίσκει το δρόμο του μέσα στο νοσοκομείο ή να καταλαβαίνει κινούμενα σχέδια ή ακόμα και να μαθαίνει μια νέα μελωδία.

Κατά συνέπεια, παρατηρούσα τους περιορισμούς που έθετε η καθιερωμένη αντίληψη της νοημοσύνης. Αν πιστεύεις κυριολεκτικά στην κλασσική άποψη για την νοημοσύνη, αν ξέρεις πόσο καλά τα πάει ένας άνθρωπος σε έναν τομέα, θα πρέπει να μπορείς να προβλέψεις τις επιδόσεις αυτού του ανθρώπου και σε άλλους τομείς. Έξυπνος σε ένα πράγμα, έξυπνος παντού, περιορισμένος σε έναν τομέα περιορισμένος σε όλα.

Από την άλλη, όλοι μιλούσαν για διαφορετικά ταλέντα. Κι όμως, στην βιβλιογραφία της ψυχολογίας μέχρι το 1980, δεν υπήρχε επαρκής επιβεβαίωση αυτής της άποψης» (9).

Ο ίδιος παραδέχεται ότι αυτό που έκανε τη θεωρία του τόσο δημοφιλή και προσέλκυσε την προσοχή τόσων ανθρώπων σε τόσα μέρη του κόσμου ήταν το λεκτικό παιχνίδι. Η απόφαση του να πάρει έναν όρο που έφερε τόσο κύρος, τη νοημοσύνη, να τον χρησιμοποιήσει στον πληθυντικό και να τον εφαρμόσει για μια ομάδα ικανοτήτων. Αν είχε μιλήσει απλά για ικανότητες ή δεξιότητες, η θεωρία του δεν θα έβρισκε την ίδια απήχηση (10).

Θεωρία πολλαπλής νοημοσύνης και εκπαίδευση

Ο Γκάρντνερ θεωρεί πως το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα έχει μάλλον αποτύχει. Στο σχολείο καλύπτεται πάρα πολύ ύλη αλλά με τρόπο επιφανειακό, «ένα μίλι μήκος, μια ίντσα βάθος». Οι μαθητές μπορεί να γράφουν καλά στις εξετάσεις, να παίρνουν καλούς βαθμούς αλλά μετά από ένα ή δύο χρόνια φαίνεται πως έχουν ξεχάσει τα πάντα. Ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτό είναι με την πιο ενεργή συμμετοχή των μαθητών στη διαδικασία της μάθησης. Με τη μελέτη της Φυσικής και της Χημείας μέσω πειραμάτων, τη μελέτη της Ιστορίας μέσω έρευνας και προσωπικών συνεντεύξεων σε αντίθεση με την απομνημόνευση ημερομηνιών, κανόνων και ορισμών (11).

Ο Γκάρντνερ θεωρεί επίσης την εκπαίδευση που αντιμετωπίζει όλους τους μαθητές «δίκαια» την πιο άδικη εκπαίδευση. Οι μαθητές διδάσκονται και αξιολογούνται σαν να είναι όλοι ίδιοι, σαν να έχουν όλοι το ίδιο είδος νοημοσύνης. Η εκπαίδευση έχει δομηθεί πάνω σε δύο μόνο τύπους νοημοσύνης: τη γλωσσική και τη λογική/μαθηματική, ενώ δεν έχει χώρο για μαθητές με ανεπτυγμένα άλλα είδη νοημοσύνης (12).

Μας προτρέπει να ξεπεράσουμε το μύθο ότι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε κάτι είναι είτε διαβάζοντας ένα βιβλίο είτε ακούγοντας μια διάλεξη και ο μόνος τρόπος για να δείξουμε ότι το καταλάβαμε είναι απαντώντας σε ένα σύντομο τεστ ή γράφοντας περιστασιακά μια εργασία. Μπορούμε να διδάξουμε οτιδήποτε με περισσότερους από έναν τρόπους και να δείξουμε αυτό που καταλάβαμε με περισσότερους από έναν τρόπους.

Προτείνει την εξατομίκευση και τον πλουραλισμό της εκπαίδευσης. Η εξατομίκευση συνεπάγεται ότι η παρουσίαση και η αξιολόγηση θα πρέπει να εναρμονίζεται με το γνωστικό προφίλ του κάθε μαθητή. Ο πλουραλισμός συνεπάγεται ότι σημαντικές ιδέες, θέματα, θεωρίες και δεξιότητες θα πρέπει να διδάσκονται με πολλούς τρόπους που θα ενεργοποιούν τους πολλαπλούς τύπους νοημοσύνης. Όταν η εκπαιδευτική μέθοδος γίνεται πλουραλιστική συμβαίνουν δύο υπέροχα πράγματα. Πρώτον, προσεγγίζει περισσότερα άτομα -εφόσον κάποιοι μαθαίνουν καλύτερα μέσα από τη διήγηση ιστοριών, άλλοι μέσα από έργα τέχνης, ή μέσα από πρακτικές δραστηριότητες ή ομαδικές εργασίες -και κάθε μία από αυτές τις μεθόδους ενεργοποιεί έναν διαφορετικό συνδυασμό τύπων νοημοσύνης. Δεύτερον, με την πλουραλιστική εκπαίδευση αποδεικνύεται τι σημαίνει να γνωρίζεις κάτι καλά. Διότι αν καταλαβαίνεις μια έννοια καλά, μπορείς να τη σκεφτείς με πολλούς τρόπους. Αντιθέτως, αν μπορείς να παρουσιάσεις αυτή την έννοια με έναν μόνο τρόπο, χρησιμοποιώντας έναν μόνον τύπο νοημοσύνης, τότε η ίδια σου η αυθεντία αποδεικνύεται αδύναμη (13).

Τελικά, όπως λέει και ο ίδιος, δεν χρειαζόμαστε ανθρώπους με υψηλότερη νοημοσύνη ή ανθρώπους με περισσότερους τύπους νοημοσύνης αλλά ανθρώπους που θα χρησιμοποιούν τη νοημοσύνη τους για καλό σκοπό.

Α.Σ.
_________________

1 http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1999/02/who-owns-intelligence/377435/

2 https://howardgardner01.files.wordpress.com/2012/06/473-madrid-oct-22-2011.pdf

3 ο.π

4 http://multipleintelligencesoasis.org/about/the-components-of-mi/#box-7

5 https://sciencearchives.wordpress.com/2014/01/22/%CE%AC-%CE%AC-%CE%AF-%CF%8Dsigmaf/

6 http://education.jhu.edu/PD/newhorizons/strategies/topics/mi/campbell.htm

7 https://howardgardner01.files.wordpress.com/2012/06/473-madrid-oct-22-2011.pdf 

8 ο.π 

9 ο.π

10 ο.π

11 https://www.youtube.com/watch?v=l2QtSbP4FRg

12 ο.π.

13 https://howardgardner01.files.wordpress.com/2012/06/473-madrid-oct-22-2011.pdf

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΜΟΥΣΕΙΟ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ με ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ, 10.30 π.μ.

Η κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εργασιακές κατακτήσεις. Η ασφάλιση-σύνταξη είναι τμήμα επιστρεφόμενης στους εργαζόμενους υπεραξίας που κλέβουν τα αφεντικά και συνεπώς αποτελεί νίκη του εργατικού κινήματος. Το ασφαλιστικό δεν αφορά μόνο το χρηματικό ύψος της σύνταξης αλλά την περίθαλψη, τις παροχές υγείας σε είδος και χρήμα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα μοντέλο διαχείρισης της εργασίας και του κόστους του εμπορεύματος εκ μέρους των εργαζομένων.

Στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης στοχεύουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών στο πλαίσιο μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Η συνεχής καταστροφή τμημάτων του κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης και του παρασιτισμού του χρηματιστικού κεφαλαίου οδηγεί στη μείωση θέσεων εργασίας και του εργατικού δυναμικού που χρειάζεται να αναπαραχθεί. Εφόσον οι καπιταλιστές δεν χρειάζονται τόσους εργαζόμενους, δεν θέλουν το κράτος να ξοδεύει για να μας «επισκευάζει» όταν αρρωσταίνουμε. Έτσι, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων στοχεύουν 1) στην ολοκληρωτική αποχώρηση του κράτους από τις προνοιακές παροχές (υγεία, παιδεία κλπ) και άρα στη μεταφορά πόρων-δομών από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα με ορίζοντα την ιδιωτικοποίηση της υγείας, 2) στην απαξίωση της έννοιας (κοινωνική) ασφάλιση στη συνείδηση των εργαζομένων ως διεκδίκηση χωρίς νόημα και στην ιδεολογική νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας, 3) στην καταφυγή όσων θα μπορούν στην ιδιωτική ασφάλιση και τις επιχειρηματικές δομές της.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου ακολουθεί το προπαγανδιστικό μοτίβο των προηγούμενων κυβερνήσεων: ξανακούμε την παραφιλολογία περί αδυναμίας του κράτους να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του. Ζητούν από τους εργαζόμενους να βάλουμε πλάτη για τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, και μας τιμωρεί για τον εκβιασμό της μαύρης εργασίας που οδηγεί σε απώλειες εσόδων από τα ταμεία, ενώ οι εργαζόμενοι είμαστε οι μόνοι που πάγια πληρώνουμε ασφαλιστικές εισφορές βάσει των αποδοχών μας, με τα αφεντικά να παρασιτούν σε βάρος μας μέσω της μαύρης-αδήλωτης εργασίας, της υποαπασχόλησης-μερικής εργασίας και της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και μέσω της εργασίας μας να βγάζουν εισοδήματα που δεν δηλώνονται πουθενά και ποτέ δεν φορολογούνται. Μία κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή θα αναζητούσε τη διεύρυνση της βάσης των ασφαλιστικών εισφορών στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής επιχειρηματίες και τα υψηλά αδήλωτα εισοδήματα ανεξαρτήτως πως αυτά αποκτιούνται καθώς και στην αδήλωτη εργασία.

Ως εργαζόμενοι στα φροντιστήρια είμαστε από εκείνους τους κλάδους της εργατικής τάξης που έχουν πέσει θύματα της μαύρης εργασίας, της μερικής απασχόλησης, των υποτιμημένων ενσήμων και του φόβου της μη συμπλήρωσης των αυστηρών όρων υπαγωγής μας σε ΟΑΕΔ και ΙΚΑ και ανανέωσης της σύμβασης για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Τα ωρομίσθια των 3-4 ευρώ με λίγες ώρες εργασίας έχουν επίσης αντίκτυπο στην ασφάλιση, καθώς δεν συνεπάγονται ένσημο. Τα αφεντικά με το ψευδοσωματείο τους εκμηδένισαν το εργατικό κόστος με αποτέλεσμα να έχουμε καταστεί μαύρη τρύπα της ασφάλισης!

Χαμένοι στη μετάφραση του νόμου; (ή αλλιώς, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα)

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης έχει τρεις βασικούς αντεργατικούς άξονες: τη μορφή της σύνταξης, τον υπολογισμό της, και τα όρια ηλικίας. 

Πρώτον, θα δίνεται μία εθνική σύνταξη 384 ευρώ και μία ανταποδοτική που θα υπολογίζεται επί του συνόλου των εισφορών των εργαζομένων, η οποία, βάσει των χαμηλών ποσοστών αναπλήρωσης, φαίνεται να καταλήγει σε μείωση 30% σε σχέση με τις ήδη μειωμένες τωρινές. Η ρήτρα ανάπτυξης που προβλέπεται οδηγεί σε προσαρμογή της σύνταξης προς τα κάτω με την αύξηση της ανεργίας και του προσδόκιμου ζωής και τη μείωση του ΑΕΠ. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι θα γνωρίζουν τι πληρώνουν για ασφαλιστικές κρατήσεις όχι, όμως, τι σύνταξη θα πάρουν. Η στενότερη σύνδεση εισφορών και σύνταξης-περίθαλψης θα εντείνει περαιτέρω την αδικία σε βάρος των ασθενέστερων-χαμηλόμισθων, ειδικά των νέων, όπως φυσικά και των καθηγητών στα φροντιστήρια της επισφάλειας. Βέβαια, ο στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι να δίνεται μόνο η σύνταξη των 384 ευρώ με την πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

Δεύτερον, οι συντάξεις θα υπολογίζονται από το μέσο όρο όλου του εργασιακού βίου. Η θεωρία Κατρούγκαλου είναι ότι «Το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης αποσκοπεί στην εξασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης, όσο το δυνατόν εγγύτερα προς εκείνο που είχε ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου του». Οι διακηρύξεις ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή των μνημονίων αποδεικνύονται για άλλη μια φορά φούμαρα, καθώς υπονοείται ότι οι μισθοί θα μείνουν στάσιμοι, οι ΣΣΕ δεν θα επανέλθουν και καλύτερα θα ήταν αν στις συντάξεις συνυπολογίζονταν οι παλιότερες εποχές με τους πιο αξιοπρεπείς μισθούς. Όλα αυτά όμως είναι στάχτη στα μάτια μας. Ο υπολογισμός της σύνταξης από όλο τον εργασιακό βίο δεν αποσκοπεί στο συμψηφισμό μεγαλύτερων συντελεστών και καλύτερων μισθολογικών περιόδων: 1) οι «καλύτεροι» μισθοί αντιστοιχούσαν στο τότε κόστος διαβίωσης, 2) ουσιαστικά το σύστημα υπολογισμού θα αναζητά περιόδους ανεργίας-μερικής απασχόλησης-μαύρης εργασίας ώστε να μειωθεί το ποσό της σύνταξης, ειδικά για τους νέους ασφαλισμένους που ξεκινούν να δουλεύουν με μισθούς μαθητείας-ψίχουλα.

Τρίτον, τα όρια συντάξιμης ηλικίας είναι είτε τα 62 έτη με 40 πλήρη χρόνια εργασίας και 12000 ένσημα ή τα 67 με 15 χρόνια και 4500 ένσημα. Μόνο από αυτό συμπεραίνουμε ότι διδάσκοντες σε φροντιστήρια με 3-4 μήνες ανεργίας το χρόνο, χωρίς πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων/μήνα – ειδικά για γλώσσες πέραν των αγγλικών – δεν θα βγούμε στη σύνταξη στα 67. Η αύξηση των ορίων ηλικίας είναι κυρίως όχημα διευκόλυνσης της περαιτέρω υποτίμησης της εργατικής δύναμης και συντήρησης της ανεργίας. Γιατί για να σε κρατήσει σε αίθουσα διδασκαλίας το αφεντικό μέχρι τα 67 θα σε εξαναγκάσει να δουλεύεις με ψίχουλα για να μη σε απολύσει, δεδομένου του τεράστιου αριθμού νεότερων ανέργων που θα υποκύψουν στον εκβιασμό των 3-4-5 € χωρίς δώρα και επιδόματα.

Να μην κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια

Συνάδελφοι, συνηθίσαμε να λέμε «το πήρα απόφαση, δεν θα πάρω σύνταξη» και ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να τα βγάλουμε πέρα. Συνηθίσαμε να λέμε, «και τι θα γίνει άμα απεργήσω, θα αλλάξει κάτι;» Νομίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε αύριο ή μέχρι τα 67 με τους πενιχρούς για το σημερινό κόστος διαβίωσης μισθούς αν τα καταπιούμε όλα. Νομίζουμε ότι αν δεν αντισταθούμε στους εργοδότες και την αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων-κεφαλαίου-κουαρτέτου θα τα κουτσοβγάλουμε με τα ιδιαίτερα. Αν το πιστεύουμε, κάνουμε λάθος! Όσο συνεχίζεται η φοροεπιδρομή και η μείωση μισθών και συντάξεων, τόσο θα λιγοστεύουν τα περιθώρια καταφυγής στα ιδιαίτερα, θα λείψει οποιοδήποτε άλλο μέσο ατομικής επιβίωσης. Ακόμα και να τα βγάλουμε εμείς πέρα, τι θα κάνουν τα παιδιά και οι μαθητές μας που θα βγουν στην εργασία χωρίς μέλλον, χωρίς να γνωρίσουν ποτέ τι σημαίνει δικαίωμα; Χρέος μας είναι να αγωνιστούμε, να μη δεχόμαστε να μας κλέβουν ένσημα και επιδόματα, να διεκδικούμε, μέσα από την οργάνωση στο σωματείο και το συλλογικό αγώνα, για να αυξηθούν οι μισθοί και να κερδηθεί μια αξιοπρεπής ΣΣΕ. Η ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης και το πέρασμα της υγείας και της ζωής μας στα χέρια των ιδιωτών χτυπάει τους εργαζόμενους ως τάξη συνολικά!

Ως εργαζόμενοι στα φροντιστήρια και ως εργατικό κίνημα πρέπει να καταλάβουμε ότι καμία λύση δεν υφίσταται για το ζήτημα της ασφάλισης αν δεν τελειώσουμε με τη μαύρη εργασία, την υποαπασχόληση και την ταξική συνέργεια-σιωπή, που επιτρέπει στους εργοδότες και «αυτοαπασχολούμενους»-«εισοδηματίες» να βγάζουν τεράστια εισοδήματα στις πλάτες μας μην πληρώνοντας ένσημα και ταμειακές εισφορές.

Να διεκδικήσουμε:

* Αύξηση κατώτατου μισθού και συντάξεις που να ξεκινούν από το ύψος του κατώτατου μισθού μιας γνήσιας ΕΓΣΣΕ

* Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

* Πλήρες ωράριο 18 ωρών/εβδομάδα με 25 ένσημα/ μήνα – Συμβάσεις αορίστου χρόνου

* Τσάκισμα της μαύρης εργασίας – Κανένα ένσημο δώρο στους εργοδότες!

* Μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια - 58 για τις γυναίκες ώστε να βρίσκουν δουλειά οι νέοι

* Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών.