ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΜΟΥΣΕΙΟ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ με ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ, 10.30 π.μ.

Η κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εργασιακές κατακτήσεις. Η ασφάλιση-σύνταξη είναι τμήμα επιστρεφόμενης στους εργαζόμενους υπεραξίας που κλέβουν τα αφεντικά και συνεπώς αποτελεί νίκη του εργατικού κινήματος. Το ασφαλιστικό δεν αφορά μόνο το χρηματικό ύψος της σύνταξης αλλά την περίθαλψη, τις παροχές υγείας σε είδος και χρήμα, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα μοντέλο διαχείρισης της εργασίας και του κόστους του εμπορεύματος εκ μέρους των εργαζομένων.

Στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης στοχεύουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών στο πλαίσιο μιας συνολικής αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Η συνεχής καταστροφή τμημάτων του κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης και του παρασιτισμού του χρηματιστικού κεφαλαίου οδηγεί στη μείωση θέσεων εργασίας και του εργατικού δυναμικού που χρειάζεται να αναπαραχθεί. Εφόσον οι καπιταλιστές δεν χρειάζονται τόσους εργαζόμενους, δεν θέλουν το κράτος να ξοδεύει για να μας «επισκευάζει» όταν αρρωσταίνουμε. Έτσι, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων στοχεύουν 1) στην ολοκληρωτική αποχώρηση του κράτους από τις προνοιακές παροχές (υγεία, παιδεία κλπ) και άρα στη μεταφορά πόρων-δομών από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα με ορίζοντα την ιδιωτικοποίηση της υγείας, 2) στην απαξίωση της έννοιας (κοινωνική) ασφάλιση στη συνείδηση των εργαζομένων ως διεκδίκηση χωρίς νόημα και στην ιδεολογική νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας, 3) στην καταφυγή όσων θα μπορούν στην ιδιωτική ασφάλιση και τις επιχειρηματικές δομές της.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου ακολουθεί το προπαγανδιστικό μοτίβο των προηγούμενων κυβερνήσεων: ξανακούμε την παραφιλολογία περί αδυναμίας του κράτους να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του. Ζητούν από τους εργαζόμενους να βάλουμε πλάτη για τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, και μας τιμωρεί για τον εκβιασμό της μαύρης εργασίας που οδηγεί σε απώλειες εσόδων από τα ταμεία, ενώ οι εργαζόμενοι είμαστε οι μόνοι που πάγια πληρώνουμε ασφαλιστικές εισφορές βάσει των αποδοχών μας, με τα αφεντικά να παρασιτούν σε βάρος μας μέσω της μαύρης-αδήλωτης εργασίας, της υποαπασχόλησης-μερικής εργασίας και της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και μέσω της εργασίας μας να βγάζουν εισοδήματα που δεν δηλώνονται πουθενά και ποτέ δεν φορολογούνται. Μία κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή θα αναζητούσε τη διεύρυνση της βάσης των ασφαλιστικών εισφορών στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής επιχειρηματίες και τα υψηλά αδήλωτα εισοδήματα ανεξαρτήτως πως αυτά αποκτιούνται καθώς και στην αδήλωτη εργασία.

Ως εργαζόμενοι στα φροντιστήρια είμαστε από εκείνους τους κλάδους της εργατικής τάξης που έχουν πέσει θύματα της μαύρης εργασίας, της μερικής απασχόλησης, των υποτιμημένων ενσήμων και του φόβου της μη συμπλήρωσης των αυστηρών όρων υπαγωγής μας σε ΟΑΕΔ και ΙΚΑ και ανανέωσης της σύμβασης για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Τα ωρομίσθια των 3-4 ευρώ με λίγες ώρες εργασίας έχουν επίσης αντίκτυπο στην ασφάλιση, καθώς δεν συνεπάγονται ένσημο. Τα αφεντικά με το ψευδοσωματείο τους εκμηδένισαν το εργατικό κόστος με αποτέλεσμα να έχουμε καταστεί μαύρη τρύπα της ασφάλισης!

Χαμένοι στη μετάφραση του νόμου; (ή αλλιώς, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα)

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης έχει τρεις βασικούς αντεργατικούς άξονες: τη μορφή της σύνταξης, τον υπολογισμό της, και τα όρια ηλικίας. 

Πρώτον, θα δίνεται μία εθνική σύνταξη 384 ευρώ και μία ανταποδοτική που θα υπολογίζεται επί του συνόλου των εισφορών των εργαζομένων, η οποία, βάσει των χαμηλών ποσοστών αναπλήρωσης, φαίνεται να καταλήγει σε μείωση 30% σε σχέση με τις ήδη μειωμένες τωρινές. Η ρήτρα ανάπτυξης που προβλέπεται οδηγεί σε προσαρμογή της σύνταξης προς τα κάτω με την αύξηση της ανεργίας και του προσδόκιμου ζωής και τη μείωση του ΑΕΠ. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι θα γνωρίζουν τι πληρώνουν για ασφαλιστικές κρατήσεις όχι, όμως, τι σύνταξη θα πάρουν. Η στενότερη σύνδεση εισφορών και σύνταξης-περίθαλψης θα εντείνει περαιτέρω την αδικία σε βάρος των ασθενέστερων-χαμηλόμισθων, ειδικά των νέων, όπως φυσικά και των καθηγητών στα φροντιστήρια της επισφάλειας. Βέβαια, ο στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι να δίνεται μόνο η σύνταξη των 384 ευρώ με την πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

Δεύτερον, οι συντάξεις θα υπολογίζονται από το μέσο όρο όλου του εργασιακού βίου. Η θεωρία Κατρούγκαλου είναι ότι «Το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης αποσκοπεί στην εξασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης, όσο το δυνατόν εγγύτερα προς εκείνο που είχε ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου του». Οι διακηρύξεις ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή των μνημονίων αποδεικνύονται για άλλη μια φορά φούμαρα, καθώς υπονοείται ότι οι μισθοί θα μείνουν στάσιμοι, οι ΣΣΕ δεν θα επανέλθουν και καλύτερα θα ήταν αν στις συντάξεις συνυπολογίζονταν οι παλιότερες εποχές με τους πιο αξιοπρεπείς μισθούς. Όλα αυτά όμως είναι στάχτη στα μάτια μας. Ο υπολογισμός της σύνταξης από όλο τον εργασιακό βίο δεν αποσκοπεί στο συμψηφισμό μεγαλύτερων συντελεστών και καλύτερων μισθολογικών περιόδων: 1) οι «καλύτεροι» μισθοί αντιστοιχούσαν στο τότε κόστος διαβίωσης, 2) ουσιαστικά το σύστημα υπολογισμού θα αναζητά περιόδους ανεργίας-μερικής απασχόλησης-μαύρης εργασίας ώστε να μειωθεί το ποσό της σύνταξης, ειδικά για τους νέους ασφαλισμένους που ξεκινούν να δουλεύουν με μισθούς μαθητείας-ψίχουλα.

Τρίτον, τα όρια συντάξιμης ηλικίας είναι είτε τα 62 έτη με 40 πλήρη χρόνια εργασίας και 12000 ένσημα ή τα 67 με 15 χρόνια και 4500 ένσημα. Μόνο από αυτό συμπεραίνουμε ότι διδάσκοντες σε φροντιστήρια με 3-4 μήνες ανεργίας το χρόνο, χωρίς πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων/μήνα – ειδικά για γλώσσες πέραν των αγγλικών – δεν θα βγούμε στη σύνταξη στα 67. Η αύξηση των ορίων ηλικίας είναι κυρίως όχημα διευκόλυνσης της περαιτέρω υποτίμησης της εργατικής δύναμης και συντήρησης της ανεργίας. Γιατί για να σε κρατήσει σε αίθουσα διδασκαλίας το αφεντικό μέχρι τα 67 θα σε εξαναγκάσει να δουλεύεις με ψίχουλα για να μη σε απολύσει, δεδομένου του τεράστιου αριθμού νεότερων ανέργων που θα υποκύψουν στον εκβιασμό των 3-4-5 € χωρίς δώρα και επιδόματα.

Να μην κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια

Συνάδελφοι, συνηθίσαμε να λέμε «το πήρα απόφαση, δεν θα πάρω σύνταξη» και ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να τα βγάλουμε πέρα. Συνηθίσαμε να λέμε, «και τι θα γίνει άμα απεργήσω, θα αλλάξει κάτι;» Νομίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε αύριο ή μέχρι τα 67 με τους πενιχρούς για το σημερινό κόστος διαβίωσης μισθούς αν τα καταπιούμε όλα. Νομίζουμε ότι αν δεν αντισταθούμε στους εργοδότες και την αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων-κεφαλαίου-κουαρτέτου θα τα κουτσοβγάλουμε με τα ιδιαίτερα. Αν το πιστεύουμε, κάνουμε λάθος! Όσο συνεχίζεται η φοροεπιδρομή και η μείωση μισθών και συντάξεων, τόσο θα λιγοστεύουν τα περιθώρια καταφυγής στα ιδιαίτερα, θα λείψει οποιοδήποτε άλλο μέσο ατομικής επιβίωσης. Ακόμα και να τα βγάλουμε εμείς πέρα, τι θα κάνουν τα παιδιά και οι μαθητές μας που θα βγουν στην εργασία χωρίς μέλλον, χωρίς να γνωρίσουν ποτέ τι σημαίνει δικαίωμα; Χρέος μας είναι να αγωνιστούμε, να μη δεχόμαστε να μας κλέβουν ένσημα και επιδόματα, να διεκδικούμε, μέσα από την οργάνωση στο σωματείο και το συλλογικό αγώνα, για να αυξηθούν οι μισθοί και να κερδηθεί μια αξιοπρεπής ΣΣΕ. Η ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης και το πέρασμα της υγείας και της ζωής μας στα χέρια των ιδιωτών χτυπάει τους εργαζόμενους ως τάξη συνολικά!

Ως εργαζόμενοι στα φροντιστήρια και ως εργατικό κίνημα πρέπει να καταλάβουμε ότι καμία λύση δεν υφίσταται για το ζήτημα της ασφάλισης αν δεν τελειώσουμε με τη μαύρη εργασία, την υποαπασχόληση και την ταξική συνέργεια-σιωπή, που επιτρέπει στους εργοδότες και «αυτοαπασχολούμενους»-«εισοδηματίες» να βγάζουν τεράστια εισοδήματα στις πλάτες μας μην πληρώνοντας ένσημα και ταμειακές εισφορές.

Να διεκδικήσουμε:

* Αύξηση κατώτατου μισθού και συντάξεις που να ξεκινούν από το ύψος του κατώτατου μισθού μιας γνήσιας ΕΓΣΣΕ

* Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

* Πλήρες ωράριο 18 ωρών/εβδομάδα με 25 ένσημα/ μήνα – Συμβάσεις αορίστου χρόνου

* Τσάκισμα της μαύρης εργασίας – Κανένα ένσημο δώρο στους εργοδότες!

* Μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια - 58 για τις γυναίκες ώστε να βρίσκουν δουλειά οι νέοι

* Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών.